پلان های روزانه
هر کسی بازیگر نقش اول زندگی خود است، من می خواهم زندگی را کارگردانی کنم
پلان های روزانه
هر کسی بازیگر نقش اول زندگی خود است، من می خواهم زندگی را کارگردانی کنم
Eveybody’s Fine: من خوبم، خیلی خوبم!
Everybody’s Fine داستان مردیه که تصمیم می گیره سر زده بره خونۀ بچه هاش – که هر کدوم یه شهر زندگی می کنن – و از احوالشون باخبر بشه. از اون فیلم های آروم و خوش تصویر که می تونی بدون دغدغۀ اینکه باید به تمام دیالوگ ها با دقت گوش بدی، بشینی پاش و تا آخر تماشا کنی.
اما نکته ای که می خوام بگم ربطی به فیلم نداره. دربارۀ بچه هاییه که به هر دلیل دور از خانواده زندگی می کنن و تنها راه خبر دادن به والدین از طریق تلفن هست و هر چی بگن پدر مادرها باور می کنن.
مثل دانشجوهایی که شهر دیگه ای قبول می شن و دربارۀ درس و وضعیت تحصیلی هر چی دلشون بخواد می تونن بگن، یا بچه هایی که خارج از کشور هستن و دربارۀ شرایط زندگی و درآمد و خوراک و تفریحات حرف می زنن...
اغلب مواقع اینجور بچه ها ناچار می شن، یعنی شرایط ناچارشون می کنه، حرف هایی خلاف واقعیت بزنن. مثلاً حتی اگه وضع خوبی نداشته باشن باز هم از شرایطشون تعریف می کنن. نظافتچی مک دونالد هستن و می گن رستوران داریم. همون ترم اول از دانشگاه اخراج شدن و بعد از ۴ سال هنوز دارن شهریۀ تحصیلی رو از باباشون می گیرن.
خود من زمانی که توی iHorizons کار می کردم، ماه اول از ۸ صبح تا ۸ شب توی شرکت بودم و وقتی میومدم هتل دیگه نای هیچ کاری نداشتم، حتی شام درست کردن. یه ماه هر شب ژامبون خوردم، اما پای تلفن می گفتم می رم بیرون! تازه اگر هم می خواستم، ماه اول که هنوز حقوق نگرفته بودم اصلاً پول نداشتم برم بیرون غذا بخورم. با یه تیکه کاغذ پرینت شده بعنوان ویزا، یه بلیت و ۵۰۰ دلار رفته بودم که همون اول ۱۰۰ دلارش رو توی فرودگاه ازم گرفتن! از ماه دوم که حقوق گرفتم کم کم وضعم بهتر شد و آخری ها دیگه برای خودم استانبولی پلو هم درست می کردم! (دست این سایت های آموزش آشپزی ایرانی درد نکنه واقعاً!)
یاد یکی از دوستام افتادم که رفته بود برای نصب یه سری تجهیزات کامپیوتری عراق، بغداد، اونهم تو اوج درگیری های نظامی. اونجا توی یه اتاق با چراغ های خاموش قایم شده بودن و بیرون صدای انفجار میومد. خانومش زنگ می زنه به موبایلش احوالپرسی. دوستم می گه ما الان اینجا توی هتل هستیم، خیلی خوبه، همه چیز عالیه... خانومش می پرسه این صداها چیه؟ می گه اینجا چهارشنبه سوریه! جشن گرفتن!!!
بعضی وقت ها آدم ناچاره دروغ بگه. یعنی اصلاً بعضی وقت ها راست گفتن گناه محسوب می شه!
۲۱ دسامبر ۲۰۱۲: پایان دنیا
پیشگویان، افراد مذهبی و دانشمندان متعددی از کشورها و فرهنگ های مختلف پایان دنیا در سال ۲۰۱۲ رو پیش بینی کردن. این شایعه بطور گسترده بین مردم دنیا پخش شده و تئوری های زیادی درباره اش مطرحه.
چرا همه دقیقاً به این تاریخ اشاره کردن؟ چه اتفاقی قراره بیفته؟ آتشفشان؟ شهاب سنگ؟ جنگ هسته ای؟ بیماری واگیردار؟
من در این باره کمی تحقیق کردم، مقاله و سایت های مختلف رو خوندم و به نکات جالبی رسیدم:
ادامه مطلب ...
درباره سوانح هوایی
به اعتقاد روانشناس ها، دردناکترین مرگ خورده شدن توسط حیوانات وحشیه. من فکر می کنم در کل وقتی کسی بدونه داره می میره و هیچ کاری هم ازش برنیاد مرگش دردناک می شه. مثل غرق شدن، سقوط از ارتفاع و... سانحۀ هوایی.
امروز متاسفانه یه هواپیمای توپولوف خط کاسپین (که قطعاً ۲۰ سال از عمر مفیدش گذشته بود)، در مسیر تهران – ایروان نزدیکی قزوین سقوط کرد و تمام ۱۵۰ مسافرش کشته شدن (منبع خبر).
این روزها اخبار زیادی از سقوط هواپیماها در گوشه و کنار دنیا می شنویم و هر روز اعتمادمون به مسافرت های هوایی کمتر می شه. همین چند هفته پیش بود هواپیمای خط فرانسه در اقیانوس اطلس سقوط کرد...
اما چیزی که شاید کمتر بهش توجه می کنیم نسبت سوانح هوایی به تعداد کل پروازهاس. آمار دقیقی از نرخ سوانح هوایی در ۲۰ سال گذشته (۱۹۸۹تا ۲۰۰۹) در این جدول هست که ۸۸ خط هوایی (از جمله ایران ایر) رو مورد بررسی قرار داده.
بررسی این جدول نشون می ده احتمال اینکه یک مسافر در یک پرواز دچار سانحه بشه یک به هشت میلیونه! یعنی اگر یک نفر هر روز، روزی یکبار سوار هواپیما بشه طبق آمار بعد از ۲۱هزار سال در اثر سانحه کشته می شه!
بحث های زیادی مطرحه که کجای هواپیما بشینیم تا جامون امن تر باشه. کنار پنجره؟ سر، وسط یا نزدیک به دم هواپیما؟ اینجا اطلاعات خوبی درباره نکات ایمنی پرواز نوشته شده، خوندنش ضرر نداره.
با اینحال باز هم وقتی هواپیما می خواد بلند بشه یا بشینه حس ناخوشایندی بهمون دست می ده که حتما شما هم تجربه کردین...
تحلیل خبری: دولت ۷۹ ثانیه ای
احمدی نژاد با بیان اینکه جلسه‌ی استانی هیات دولت در مورد استان تهران هفت ساعت طول کشید و طولانی‌ترین جلسه‌ی هیات دولت در دور دوم سفرهای استانی بود، گفت: این جلسه ٣٢٠ مصوب داشت. (منبع خبر از ایسنا)
هفت ساعت = ۴۲۰ دقیقه = ۲۵۲۰۰ ثانیه
تقسیم بر ۳۲۰ (مصوبه) = کمتر از ۷۹
نتیجه ۱: برای هر مصوبه تنها ۷۹ ثانیه وقت صرف شده.
نتیجه ۲: هیات دولت خیلی فرز می باشد و قادر است تند تند برای حل مشکلات ما تهرانی ها مصوبه ایجاد نماید.
خبر سینمایی مرتبط: قرار است فیلم The Fast and the Furious 5 با شرکت محمود احمدی نژاد و جمع کثیری از اعضای کابینه به زودی در تهران کلید بخورد!
باز هم Lost!
من قبلا دو بار درباره سریال Lost مطلب نوشتم که اینجا و اینجا می تونین بخونین.
هفته پیش به مناسبت پخش یکصدمین اپیزود این سریال یک مهمونی برگزار شد که عکس هاش هم روی اینترنت پر شده و می تونین با یه جستجوی ساده پیداشون کنین.
ظاهرا قراره این هفته (۶ می) اپیزود ۱۵ و هفته دیگه (۱۳ می) دو اپیزود ۱۶ و ۱۷ یکجا پخش بشن تا پرونده فصل پنجم این سریال هم بسته بشه و طبق معمول بریم توی خماری تا سال دیگه!
