به مناسبت سالروز دوم خرداد

هر اتفاق خوبی که در آیندۀ این کشور بیفته نتیجۀ راهیه که از دوم خرداد 76 شروع شد

نوروز 1394 مبارک!

برج میلاد

چهار طبقۀ اول برج میلاد واقعاً دیدنی شده! ما هفتۀ پیش بعد کنسرت چارتار رفتیم توش یه چرخی بزنیم دیگه موندگار شدیم! دو سال پیش که رفتیم بالای برج این خبرها نبود و پایینش خیلی چیز خاصی نداشت، اما الان کلی فروشگاه، کافی شاپ، گالری آثار هنری، آب نماهای مدرن و انواع بازی ها و تفریحات (مثل بیلیارد در فضای باز، دوچرخۀ خانوادگی، دارت، بادبادک، سینمای 5 بعدی، ماساژ پا با ماهی و...) بهش اضافه شده که میشه چند ساعت موند و سرگرم بود. ضلع شمالی طبقۀ چهارم یه فود کورت نسبتاً بزرگ هست با انواع غذاهای ایرانی و فرنگی (ما که رفتیم موزیک زنده هم داشت) و نمای بسیار زیبا رو به شمال تهرون (طبقۀ چهارم خودش انقدر ارتفاع داره که میشه از اون بالا تمام تهرونو دید). ضلع جنوبی برج هم تعداد زیادی مبل و صندلی گذاشتن که میشه رفت نشست، حرف زد و شهرو تماشا کرد. خلاصه که اگه تهرون زندگی می کنین و هنوز نرفتین برین که به دیدنش می ارزه.

نکتۀ 1: به جز ورودی پارکینگ (که اصلاً رقمی نیست)، هیچ ورودی دیگه ای وجود نداره. روزهای کنسرت ورودی پارکینگ هم دریافت نمیشه و رایگانه.

نکتۀ 2: پنجشنبه جمعه ها شلوغ میشه، که البته اونم یه جور دیگه باحاله.

یک داستان واقعی: تصادف در بزرگراه

مدتی پیش تو یکی از اتوبان های آلمان دو تا ماشین تصادف کردن: یه رانندۀ آلمانی از پشت کوبیده بود به ماشین یه رانندۀ ایرانی. خیلی زود پلیس اومد و بعد از کنترل مدارک رانندۀ آلمانی رو جریمه کرد. بعد به طرف رانندۀ ایرانی اومد و گفت اگه از این آقا شکایتی دارین می تونین با ما بیاین و فرم پر کنین چون ما به هر حال ایشونو به جرم "رانندگی در حین مستی" و برای تست الکل بازداشت می کنیم.

دوست ما که از این برخورد پلیس آلمان متعجب بود پرسید: چرا بازداشت؟

پلیس گفت: چون این آقا میگه شما داشتین تو اتوبان برعکس رانندگی می کردین و این حرف فقط از یه رانندۀ مست برمیاد!

رانندۀ ایرانی گفت که شکایتی نداره و ماجرا تموم شد.البته ایشون دیگه به روی مبارکشون نیاوردن که به دلیل اشتباه پیچیدن در یک مسیر، تصمیم گرفته دنده عقب بگیره و از روی پل بزرگراه به پایین برگرده!!!

نتیجه: رانندگی عادی ما، چیزیه که بقیه در حالت مستی انجام می دن!

پلۀ آخر...

1. تصور کنید: پیرمردی 90 ساله که به مدت 60 سال هر روز ساعت 5:30 بیدار میشه، یه لیوان شیر گرم می خوره، ساعت 6 میره برای پیاده روی (در سراشیبی کوچه های زعفرانیه)، ساعت 7 برمیگرده خونه، صبحانه می خوره و 7:30 میره به سمت محل کارش.

2. حالا در نظر بگیرین که ایشون موسس مدرسۀ مهران (اولین مدرسۀ ملی ایران) هستن و همچنین بنیانگزار و رئیس شورای کتاب کودک که برای گسترش امکان و فرهنگ کتابخوانی در کودکان و نوجوانان (خصوصاً در مناطق محروم) قدم های بزرگی برداشتن و کارهای زیادی انجام دادن.

3. بی نهایت مهربان و به معنای واقعی کلمه دانشمند، فرهیخته و یک دایره المعارف کامل دربارۀ هر موضوعی که فکرش رو بکنید، اونهم با لحنی شیرین و کلامی دوست داشتنی.

4. اولین بار یک ماه پیش دیدمشون؛ زمانی که برای تهیۀ فیلمی مستند وارد منزل و محل کارشون شدیم. اینکه می خواستم مثل یک بازیگر کارهای روزمره رو جلوی دوربین بازسازی کنن کمی سخت بود، اما با صبر و حوصلۀ بسیار زیاد و روحیۀ طنزی که داشتن، همه چیز به خوبی پیش رفت و موفق شدیم ساعت ها فیلم ازشون تهیه کنیم.

5. روز فیلمبرداری، زمانی که در اتاقی مشغول تصویربرداری بودیم با شنیدن سر و صدایی از حیاط کار رو قطع کردیم و رفتیم بیرون: نوۀ ایشون در پله ها زمین خورده بود... چیز مهمی نبود، به کارمون ادامه دادیم.

6. امروز صبح، آقای مافی بر اثر افتادن از پله و آسیبی که به سرشون وارد شد، فوت کردن

7. سوالی که ذهنم رو درگیر کرده اینه که آیا اون حادثه نماد و نشونه ای بود برای آینده؟ اصلاً آیا این همون پله بود؟

نسخۀ جدید وب سایت "جادوی پارس"

نسخۀ جدید وب سایت "جادوی پارس" توسط شرکت Rightshift طراحی و نتیجه از اونچه تصور می کردم خیلی بهتر و باکلاس تر شده. ممنون از Ethan Ferdosi که با طراحی فوق االعاده اش کار ما رو سخت تر کرد، چون الان کلاس وب سایت از کلاس خودمون بالاتره!

یکی از ویژگی های جالب طراحی جدید، تغییر شکل سایت با اندازۀ صفحه اس؛ یعنی با توجه به اینکه سایت از چه طریق باز میشه (موبایل، تبلت، مانیتور و حتی اندازه های مختلف پنجرۀ browser)، شکل و اندازۀ عکس ها اتوماتیک تغییر می کنه و به بهترین نحو چیده میشه (این قابلیت رو میشه با تغییر دادن اندازۀ پنجرۀ مرورگر اینترنت امتحان کرد)

جل الخالق! آدم یاد فیلم Her میفته و سیستم عامل باهوشی که همه چیز حالیش میشد و حتی احساس داشت!

کابوسی که به حقیقت پیوست

نیمه های شب بود که با یه حس عجیب از خواب بیدار شدم. بلند شدم رفتم سمت پنجره. پرده رو زدم کنار و چراغ های روشن شهر رو تماشا کردم. اون ته، سمت فرودگاه امام، نور هواپیمایی رو دیدم که انگار می خواست بشینه. شهر ساکت بود و آروم. اما نور، به جای اینکه به سمت غرب بره، هر لحظه بزرگتر می شد. انگار اون هواپیما داشت مستقیم به طرف خونۀ ما میومد. برای چند لحظه با تعجب نگاهش کردم، اما سرعت نزدیک شدنش انقدر زیاد بود که فرصت هیچ عکس العملی رو باقی نذاشت... ظرف چند ثانیه، هواپیمای غول پیکری جلوم بود که با ارتفاع خیلی خیلی کم داشت از بالای ساختمون ما رد می شد... صدای وحشتناک غرش موتورش فضا رو پر کرد و درست وقتی که فکر کردم از بالای سرمون رد شده، بال راستش گرفت به پشت بوم ما و چون طبقۀ آخر بودیم، سقف شکاف برداشت... با وحشت بال هواپیمایی رو دیدم که وارد اتاقم شده بود... سقف باز شد و دیوار شروع کرد به ریختن روی سرم...

...با صدای زنگ ساعت از خواب بیدار شدم. ساعت هفت صبح بود و باید آماده میشدم برم صدا و سیما. توی استودیو قبل از شروع به ضبط، داستان خوابم رو برای دوستام تعریف کردم و محمد گفت "خواب عجیبیه که تعبیر سختی داره"... .

ساعت پنج عصر رسیدم خونه. تلویزیون رو روشن کردم و طبق عادت زدم CNN. با یه لیوان بزرگ چایی نشسته بودم جلوی تلویزیون که یه ربع بعد با دیدن تصاویر Breaking News چشمام از حدقه زد بیرون: یه هواپیمای مسافری مستقیم وارد یکی از برج های تجارت جهانی نیویورک شد...

دوازده سال از حادثۀ وحشتناک یازده سپتامبر میگذره و من همچنان با دیدن تصاویر، یاد خواب عجیبی میفتادم که ده ساعت قبلش دیده بودم