اعترافنامه

حالا که دوستان ما همه در شرایط کاملاً عادلانه و آزادانه اعتراف کردن، من هم همینجا به بیان حقایق می پردازم و تقاضای عفو دارم:

من یکی از ایادی استکبار جهانی هستم، چون اصولاً استکبار مثل مجسمۀ شیوای هندی هزار تا دست داره و با هر دستش یه کار می کنه، من هم یکی از دستاش بودم که ماموریت داشتم در ایران کارهای بسیار مهمی انجام بدم.

تاریخ تولد من خودش بیانگر روح شیطانی منه: ۲۶/۰۶/۵۶، یعنی اگه سه تا یکان رو کنار هم بذارین می شه ۶۶۶ که خودش عدد شیطانه. فیلم طالع نحس رو که دیدین؟ اگه دیدین که می دونین چی می گم، اگه ندیدین بجاش Omen رو ببینین که محصول ۲۰۰۶ هست و به نظر من خیلی قشنگتر و ترسناکتر از نسخه های قدیمیشه. خوش ساخت تر هم هست.

دیگه اینکه من رفتم رشتۀ کامپیوتر خوندم به قصد خرابکاری. فکر می کنین برای چی توی برگۀ انتخاب رشتۀ دانشگاه فقط ۵ تا اسم نوشتم؟ چون حتماً می خواستم برم کامپیوتر بخونم و از طریق حملات دیجیتالی طراحی شده به مبارزات خرابکارانه بپردازم.

سال ۷۸ با ساخت اولین فیلم کوتاه (داستان عجیب...) اقدامات عملی خودم رو شروع کردم. من با ساختن اون فیلم قصد داشتم یک عده عنصر معلوم الحال مثل احسان و فرزاد و محمد و حمید نعمتی رو دور خودم جمع کنم و به شکلی کاملاً مخفیانه برای گروهکی که اسمش رو "جادوی پارس" گذاشتم یار جمع کنم.

هدف من از ساخت فیلم "احضار" تبلیغ افکار خرافی در رابطه با روح بود و اینکه می خواستم اصول اعتقادی مردم رو متزلزل کنم.

با همین نیت وارد صدا و سیما شدم تا به اعمال خرابکارانه دست بزنم. بعد از یه مدت متوجه شدم اونجا خودش خراب خدایی هست و چیزی برای خراب کردن وجود نداره. دوستان همسنگر ما در قالب پست های مختلف سازمانی به نحوی شایسته از عهده این کار براومده بودن قبلاً! برای همین دیگه نیازی به موندن من نبود و اومدم بیرون تا به مبارزات خودم ادامه بدم.

فیلم های کوتاه دیگه ای که ساختم همه به نوعی قصد فریب افکار عمومی رو داشتن، خصوصاً "هیپنوتیزم" که می خواستم به کمک اون و با یاری یار دبستانیم مهدی آروم، مردم رو تحت کنترل گروهک خودم دربیارم.

راه اندازی وبلاگ پلان های روزانه و نوشتن نقد فیلم هم فقط بهانه ای بود برای براندازی نرم، موضوع تمام پست ها مستقیماً از کاخ باکینگهام میومد، افکار بعد از نیمه شب هم مال خودم نبود، همه اش افکار این تونی بلر بدترکیب بود که میفرستاد برام... آزمایش ادرار (پست قبلی) هم خودم نرفته بودم، سارکوزی خانوم باز رفته بود... می خواست تست HIV بده سگ پدر.

اصولاً من هر جا بودم از توش یه آدم هایی دراومدن، دانشگاه علم و صنعت بودم ازش رئیس دولت دراومد، رفتم شرکت DPFE شهرام جزایری دراومد، رفتم صدا و سیما دکتر کردان دراومد، رفتم سایپا بذرپاش دراومد...

در جریان اعتشاشات بعد از انتخابات امسال هم حضور موثری داشتم، هر شب ساعت ۱۰ می رفتم روی پشت بوم ولی برای اینکه خدای نکرده همسایه ها رو بیدار نکنم با سکوت مطلق خودم مبارزه می کردم...

من چون کلاً قصد دارم اعتراف کنم، اگه سوال دیگه ای هست بپرسین تا توضیح بدم