پلان های روزانه

هر کسی بازیگر نقش اول زندگی خود است، من می خواهم زندگی را کارگردانی کنم

پلان های روزانه

هر کسی بازیگر نقش اول زندگی خود است، من می خواهم زندگی را کارگردانی کنم

یادداشتی بر فیلم Avatar (جیمز کامرون - ۲۰۰۹)

سن من به دهه هفتاد میلادی که فیلم های "۲۰۰۱: اودیسۀ فضایی" (کوبریک) و سری "جنگ های ستارگان" ساخته شد قد نمی ده و بزرگترین جهش تکنولوژی سینمایی که شاهدش بودم سال ۱۹۹۳ بود با "پارک ژوراسیک" (ااسپیلبرگ) و بعد ۲۰۰۱ با "ارباب حلقه ها" (پیتر جکسون).

در "پارک ژوراسیک" دایناسورهای دیجیتالی بصورت کاملاً طبیعی و زنده بین بازیگران فیلم قدم می زدن و در "ارباب حلقه ها" یک شخصیت تمام کامپیوتری در فیلم وجود داشت که می شد به اندازۀ سایر بازیگران باورش کرد.

تا دیشب که Avatar رو دیدیم. فیلمی که پیشرفتی بزرگ برای تکنولوژی سینما و انقلابی در زمینۀ CGI (به معنی Computer Generated Image) محسوب می شه.

Avatar محصول یک دهه برنامه ریزی و تحقیق از سوی جیمز کامرون و تیم سازندۀ فیلمه، داستانی که قرار بود سال ۱۹۹۹ (بعد از تایتانیک) ساخته بشه اما کامرون ترجیح داد تا پیشرفت بیشتر صنعت سینما در زمینۀ گرافیک دیجیتالی صبر کنه.

به نظر من تبحر جیمز کامرون در تبدیل داستان های ساده و تکراری به حماسه است. مگه اساس داستان تایتانیک چیزی بیشتر از عشق بین دختر ثروتمند و پسر فقیر بود؟ که اینبار در لوکیشنی خاص (یک کشتی محکوم به غرق شدن) رخ می داد.

اگه به داستان آواتار دقیق بشیم متوجه می شیم این داستان شباهت بسیار زیادی به داستان پوکوهانتوس داره: عشق یک نظامی به دختر بومی سرزمین جدید؛ یا حتی "با گرگ ها می رقصد" (عشق سرباز به دختر بومی سرخپوست، تبدیل شدن به یکی از آنها و ماندن در کنارشان،...). درست همینجاست که هنر کامرون خودنمایی می کنه: تبدیل این داستان به حماسه ای بزرگ. انتقال لوکیشن از "زمین" به کره ای خیالی به اسم "پاندورا".

پاندورا سرزمینی است با موجودات، گیاهان و فضایی بسیار زیبا که تماماً محصول تخیل گروه سازنده است. کامرون برای خلق چنین سیاره ای از ده ها محقق و کارشناس استفاده کرده تا با ترکیب موجودات مختلف، گونه هایی جدید خلق کنن. حتی از یک زبان شناس خواسته تا زبانی کاملاً جدید و متفاوت با تمام زبان های کرۀ زمین بسازه (زبان Na’viها شامل ۱۰۰۰ لغت و دستور زبانی نسبتا کامله).

جیمز کامرون آگاهانه از حضور سوپراستارهای هالیوودی اجتناب می کنه تا بجای توجه به بازیگران، به خود فیلم نگاه کنیم و انگار می خواد ثابت کنه ساخت پرفروش ترین فیلم تاریخ سینما بدون حضور ستاره های هالیوود و بازی کاراکترهایی دیجیتالی هم امکانپذیره. جایی خونده ام که برای رندر (ساخته) شدن هر فریم انیمیشن این فیلم ۴۷ ساعت زمان صرف شده (هر 24 فریم = یک ثانیه). این عدد رو ضرب کنید در ۶۰% از کل زمان فیلم (۱۶۲ دقیقه) تا به مدت زمانی که گروه سازنده صرف ساختن فیلم کردن پی ببرین. (یا یک کامپیوتر، ۷۵۰ سال طول می کشه! اما اینکار با بیشتر از ۱۰۰۰ کامپیوتر انجام شده)

مطمئناً تماشای Avatar در یک سینمای سه بعدی لذتی بسیار بسیار بیشتر از دو بعدی داره، اما سعی کنین حداقل فیلم رو با کیفیت اوریژنال – که یکی دو روزه اومده – ببینین تا از تماشای سیارۀ زیبای پاندورا لذت ببرین و مطمئن باشین در طول دو ساعت و نیم فیلم به هیچ عنوان حوصله تون سر نمی ره.

به نظر من گرفتن جایزه در تمام رشته های فنی حق مسلم این فیلمه، و در زمینۀ بهترین آواز فیلم هم در حقش کوتاهی شده. شاید اگر من عضو هیات داوران بودم حتی برای بهترین فیلم و کارگردانی هم به این فیلم رای می دادم، چون آواتار به همون اندازه که فیلم خوبیه فیلم مهمی هم هست.

امتیاز: ۹ از ۱۰

*** درباره فیلم و عکس های سه بعدی قبلا اینجا نوشته ام

حسام دهقانی یکشنبه 18 بهمن 1388 ساعت 10:41

نظرات 12 + ارسال نظر

تینا جمعه 30 بهمن 1388 ساعت 12:12 http://redlife.blogsky.com

هیچ وقت فکر نمی کردم از تماشای یه فیلم تخیلی تا این حد لذت ببرم... یه دنیای جدید با موجودات خاص خودش که انقدر
چیز های تازه و دیدنی داره که چشم ادم از دیدن اونها سیر نمیشه...

تازه آدم آخرش می گه کاش تموم نمی شد و بیشتر طول می کشید.

ترانه شنبه 24 بهمن 1388 ساعت 11:29

یه سوال؟ آواتاری که نسخه کامله کجا تموم میشه؟

منم دیدمش! شاهکاره! من که خیلی خوشم اومد. مخصوصا از موجودات سیاره پاندورا. زبانشون هم خیلی جالب بود. خیلی خیلی جالب بود.
من هم بهترین فیلم رو به آواتار میدم. همین طور کارگردانی.

نسخه کامل با تیتراژ تموم می شه دیگه!

پت سه‌شنبه 20 بهمن 1388 ساعت 21:30 http://iampat.keykoja.com

این جای جدیدی که من شروع به کار کردم همه متخصص تصاویر 3 بعدی هستند!! این من باب پز دادن گفتن وگرنه خودم که چیزی بارم نیست ;)

اما در خصوص سینمای 3 بعدی،هزینه‌ تبدیل یک سینمای معمولی به یک سینمای 3 بعدی چیزی حدود 30-40 میلیون تومان است که خیلی زیاد نیست. فکر کنم مشکل اصلی فعلا تولید فیلم‌های 3 بعدی باشد و مقاومت کارگردان‌ها در مقابل این تکنولوژی جدید (مانند مقابله‌ی صدا و صامت و یا رنگی و سیاه و سفید) باشه که تا چند سال دیگر کاملا حل خواهد شد

البته تجهیزات تصویربرداری سه بعدی رو هم باید در نظر گرفت که قیمت بالایی دارن.

محسن سه‌شنبه 20 بهمن 1388 ساعت 10:16

تا اون روز ماهم میبییمش. منتظریم نسخه این که بین ژوری پخش شده برسه دستمون. بعدشم میگم بیایم اصلن شرط بندی کنیم که چن تا اسکار می گیره؟ هویجوری.

به ژوری می گم یه نسخه براتون بفرستن!

محمد دوشنبه 19 بهمن 1388 ساعت 18:02 http://mohamed.blogsky.com/

با اون قسمت زبان جدیدش خیلی حال کردم. حتما باید ببینمش.
راستی تو ایران سینمای سه بعدی نداریم؟

یه سینمای سه بعدی هست توی پارک ارم به اسم قلعه سحرآمیز که سه تا فیلم پخش می کنه. این سینما در واقع چهار بعدی هست (چون افکت هایی مثل باد و آب و...) هم به تماشاگران منتقل می شه و در خاورمیانه اولین سینمای چهار بعدی محسوب می شه که سال ۸۶ افتتاح شده.

یه سینمای IMAX هم دارن توی اتوبان یادگار نرسیده به فرحزاد می سازن که کارشو 3-4 سال پیش شروع کردن و فکر می کنم برای سال آینده آماده باشه.

احسان دوشنبه 19 بهمن 1388 ساعت 05:55

میگن حلال زاده است این جیمز کامرون ها...حرفش که شد دیشب یه برنامه کامل از مراحل ساخت فیلم نشون داد تلویزیون. واقعا بی نظیر بود. چند تاشو بگم جمیعا حال ببریم:
یکی این که برای اولین بار از دوربینی استفاده شده بود که در آن واحد هم دوبعدی و هم سه بعدی فیلم برداری میکرد.
دوم این که برای داداش کمرون یه دوربین مخصوص تهیه کرده بودن که به صورت realtime توی صحنه که البته سبز بود میچرخید و در اون دوربین میتونست فضای نهایی رندر شده رو ببینه. هر جا میخواست کات میداد میگفت یه جور دیگه بگیرین.
سوم این که جلوی صورت تمام هنرپیشه ها یه دوربین کوچیک اویزون بود مثل هدست. بعد روی صورت رو نقاط سبز گذاشته بودن و دوربین اون ها رو میگرفت و بعدا میتونستن با حرکاتی که اون نقاط سبز داشته به طور کامل حالات صورت رو تبدیل به شخصیت کامپیوتری کنن..

واقعا شاهکار کرده این مرد!!! کف آور بود.

می گن دل به دل راه داره درسته ها!

اتفاقا ما هم دیشب دقیقا همین فیلم رو دیدیم! حدود نیم ساعت مراحل ساخت رو نشون داد از سال ۲۰۰۷ تا تدوین و صداگذاری.

جالبترین قسمت - که اصلا اختراعیه در صنعت سینما - همین دوربین های مجازی یا Virtual Cameraهایی بود که داده بودن دست جیم تا تصویر نهایی رو ببینه.

ایده نصب هدست برای گرفتن حرکات ظریف صورت بازیگران هم واقعا جالب بود. از اون چیزهاییه که حالا بقیه می گن چرا به فکر ما نرسیده بود.

خرس قطبی دوشنبه 19 بهمن 1388 ساعت 02:56

نکته ای که در مورد نحوه تماشای فیلمهای سه بعدی گفتی جالبه؛ باید امتحان کنم؛ چون من بعد از دیدن فیلم به شدت احساس خستگی توی چشمهام میکردم.

نوع ساخت این فیم با کورولاین و اسکروچ کاملا فرق میکرد و خیلی طبیعی تر به نظر میرسید؛ نمیدونم تکنولوژی ساخت فیلمها پبشرفت کردن یا اینکه این تیم حرفه ای تر بودند. البته روی عینک ها نوشته بود ReadD 3D که آرمش با بقیه عینکهای 3D هم فرق میکرد. اینجا رو بد نیست یه نگاه بکنی:
http://www.reald.com

در کل همونطور که گفتی داستان فیلم شدیدا تکراری بود که اگر این جلوه های ویژه رو نداشت به نظر من ارزش دیدن رو هم نداشت.

جیمز کامرون قبل از آواتار چند تا فیلم سه بعدی ساخت (مستند) تا ایرادهای کار دستش بیاد. سیستم کلی تصویربرداری این فیلم مشابه همون اسکروچ هست اما چون طراحی صحنه ها و جایگذاری دوربین با هدف بهتر دیده شدن در حالت 3D صورت گرفته نتیجه بهتر از قبلی هاست.

کوروموزوم نا معلوم یکشنبه 18 بهمن 1388 ساعت 23:45 http://xxxy.blogsky.com

اینو هنوز وقت نشده بیینم!
شرلوک هولمز راستی کجاش قشنگ بود؟کلی اعصاب منو خورد کرد نیم ساعتشو دیدم و در آوردمش این شرلوک هولمز نبود که!کجا تو کتابا بیچاره شرلوک هولمز جنتلمن این لاتیه که تو فیلم نشون دادن؟
حالا بعدتر اگه اعصابشو داشته باشم بقیشم میبینم.

به نظر من دلیلی نداره این شرلوک هولمز کاملا با شرلوک هولمزی که قبلا ساخته شده و دیدیم و شناختی که ازش داریم منطبق باشه. در ضمن اینکه شرلوک هولمز کتاب اصلی هم هروئینی بود هم لات!

تازه توی نیم ساعت اول که هنوز ماجرای اصلی شروع نشده!

ترانه یکشنبه 18 بهمن 1388 ساعت 21:26

بابا براوو! یعنی توی این فیلم این زبان جدید هم به کار رفته؟ پس چرا ما تو تبلیغا نمی بینیم؟ منو داری وسوسه می کنی ببینم فیلمو ها!
واقعا به نظر من حقشه بهترین کارگردانی رو بگیره. حتی اگه فیلمم نگیره باید کارگردانی رو بگیره. جلوه های ویژه هم همین طور.
ای خدا! من و بابا می خوایم مطمئن بشیم کیفیت خوبش پخش شده بعد بگیریم. مثلا چند روز دیگه.

راستی به نظرت فروشش حقش بود؟

اتفاقا برعکس. ممکنه بهترین فیلم رو به آواتار بدن و بهترین کارگردانی رو به کاترین بیگلو.

فروش بالای فیلم هم کاملا حقشه.

احسان یکشنبه 18 بهمن 1388 ساعت 14:52

خوشحالم که دیدی!!!
واقعا این فیلم فقط در سه بعدی معنا میده. خیلی از سایه روشن های فیلم فقط در سه بعدی اون دیده میشه که به نظرم کلی روش فکر شده. در هر صورت یه سفر دوبی میطلبه که بتونی سه بعدیشو ببینی. ارزش داره.

اتفاقا احتمالش هست که به زودی فیلم رو بصورت سه بعدی هم ببینیم. البته درسته که فیلم 3D هست اما در 80% سینماهای دنیا به شکل دو بعدی نمایش داده شده (مگه توی هر شهر چند سالن 3D هست؟) و این یه نکته منفی برای فیلمه.

خیلی ها موقع تماشای فیلم های 3D سردرد می گیرن و ترجیح می دن فیلم رو دو بعدی ببینن. البته اون هم مشکل از خودشونه، چون در فیلم های 3D فقط باید به نقطه ای از تصویر نگاه کرد که دوربین داره نشون می ده. مثلا اگه تصویر کلوزآپ یه بازیگر هست و ما بجای تماشای چهره اون کاراکتر به تصویر پس زمینه نگاه کنیم دچار سردرد می شیم.

در ضمن اگه تونستی فیلم های کوتاه جیمز کامرون (که تماما 3D هستن رو هم ببین)، واقعا جالبن. من چند سال پیش توی یکی از سینماهای ممالک فرنگ دیدم و حسابی کیف کردم.

fereshteh یکشنبه 18 بهمن 1388 ساعت 14:20 http://freshblog.blogsky.com/

nemidooonam in film ro ba che keifiaty didi, omidvaram rang ha va shafafiat oonha ro dideh bashieee, in film binazireh,
kheili delam mikhad zoodtar biad roie blue ray betoonim 3 bareh bebinimesh ;)) khosh halam ke doostesh dashty.

همونطور که نوشتم این فیلم یکی دو روز پیش با کیفیت عالی اومد بیرون، احتمال زیاد کار همین داوران اسکار باید باشه.

نسخه Blue Ray فکر نکنم زودتر از یکسال دیگه بیاد. حالا حالاها داره می فروشه. البته این هفته رتبه اول رو از دست داد و به Dear John (یه فیلم رومانتیک تین ایجری!) باخت.

عمو یکشنبه 18 بهمن 1388 ساعت 14:01

والله ما این فیلم رو هفته پیش تو سینما دیدیم. برای من که خیلی کم فرصت سینما رفتن پیش میاد، خیلی جالب و تاثیر گذار بود.
بنظر من جیمز کمرون با این فیلم شاهکار کرد، داستانی بسیار تاثیر گذار و در عین حال ساده و البته افکت های بسیار عالی.

البته با این وضعی که جیمز کمرون پیش میره فکر نکنم دیگه به عمر ما (شاید هم به عمر خودش) قد بده که فیلم دیگه ای ازش ببینیم!!!