پلان های روزانه

پلان های روزانه

هر کسی بازیگر نقش اول زندگی خود است، من می خواهم زندگی را کارگردانی کنم
پلان های روزانه

پلان های روزانه

هر کسی بازیگر نقش اول زندگی خود است، من می خواهم زندگی را کارگردانی کنم

یادداشتی بر فیلم Up in the Air (جیسون ریتمن – ۲۰۰۹)

با نزدیک شدن به فصل جوایز سینمایی، فیلم هایی که شانس بییشتر دارن با سرعت بالاتری پخش می شن و به دستمون می رسن. Up in the Air یکی از این فیلم هاست که ۱۰ روز پیش در آمریکا اکران شده و به لطف اعضای هیات داوران اسکار یا گلدن گلاب نسخۀ اصلی با کیفیت عالی بیرون اومده! همینطور فیلم The Lovely Bones (استخوان های دوست داشتنی) که قبل از نمایش در آمریکا (۲ هفتۀ دیگه!) با کیفیت فوق العاده خوب دیروز رسید دستم. از این بین، فیلم اول رو – که در ۶ رشته کاندید گلدن گلاب شده – برای تماشا انتخاب کردیم.

Up in the Air یکی از فیلم های پرخرج و اصطلاحاً Big Production هالیوود نیست و اگر با توقع دیدن فیلمی خاص یا شاهکار تماشا کنین ممکنه بخوره توی ذوقتون. اصلاً به نظر من همیشه باید حدوداً بدونیم چی قراره ببینیم...

داستان فیلم دربارۀ رایان (جرج کلونی) کارمند شرکت بزرگیه که وظیفه اش ابلاغ حکم اخراج افراد در شهرهای مختلف آمریکاست. رایان به خاطر نوع کارش مدام در مسافرت بسر می بره و اغلب وقتش در هواپیما و فرودگاه می گذره. ورود دختری به نام ناتالی به شرکت و طرح ایده ای جدید برای ابلاغ حکم های اخراج (از طریق ویدئو چت اینترنتی) باعث می شه رایان موقعیت کاری خودش رو در معرض خطر ببینه. از طرف دیگه آشنایی با زنی به نام الکس – که گویا شغلی مشابه داره – به تدریج دید رایان نسبت به عشق و ازدواج تغییر پیدا می کنه...

اغلب مردم که بخاطر رکود اقتصادی سال بسیار سختی رو پشت سر گذاشتن و شاهد اخراج کارمندان زیادی از شرکت های بزرگ بودن، به خوبی با این فیلم ارتباط برقرار می کنن و از طنز موجود در فیلم لذت می برن.

جیسون ریتمن که پیش از این فیلم خوب Juno رو ازش دیده بودم، یه بار دیگه ثابت کرد هنوز هم می شه با استفاده از یک داستان بسیار ساده فیلمی جذاب ساخت. هر سه بازیگر اصلی بازی های بسیار خوبی ارائه دادن که قطعاً از چشم داوران اسکار دور نمی مونه. خصوصاً Vera Farmiga (که قبلاً در Orphan و Departed دیده بودمش) و Anna Kendrick (بازیگر نقش جسیکا استنلی در سری فیلم های Twilight).

یکی از نکات جالب فیلم استفاده از کارمندان واقعی اخراج شده اس که کارگردان با ادعای ساخت یک فیلم مستند اونها رو روبروی دوربین نشونده وازشون خواسته هر عکس العملی که دلشون می خواد به خبر اخراجشون نشون بدن و حرف هایی که توی دلشون مونده رو به زبون بیارن! از اونجا که طنز موجود در فیلم بیشتر جنبۀ کلامی داره، ترجیحاً فیلم رو با زیرنویس فارسی ببینین (البته نمی دونم اومده یا نه).

مطمئناً این فیلم در چندین رشته کاندید اسکار خواهد شد که درصفحۀ پیش بینی کاندیداهای اسکار ۲۰۱۰ درباره اش نوشته ام.

امتیاز: ۷ از ۱۰

نظرات 4 + ارسال نظر
احسان چهارشنبه 16 دی 1388 ساعت 16:33

اومدم بگم ما آواتار رو روز اول اکران دیدیم با نوشابه و چس فیل مخصوص!!! ایشالله بزودی میریم دوباره!

پس بنویس درباره اش...

کوروموزوم نا معلوم سه‌شنبه 15 دی 1388 ساعت 16:34

این فیلمو که ندیدم اما خیلی دنبال استخوان های دوست داشتنیم البته اگه که تو ذقم نزنه فیلمش خیلی خوشحال میشم چون واقعا کتابشو دوست داشتم.

احسان سه‌شنبه 15 دی 1388 ساعت 15:59

اصولا باید فیلمی رو رفت سینما که کف بر باشه... و فیلم اول از این دسته نیست پس ما نمیریم. اما فیلم دوم رو رفتیم تاببینیم پیتر خان چه دسته گلی به آب داده....راستش 2 ساعت فیلم بود که کمابیش کش دار بود. هر چند من خیلی از فیلم و ساختش خوشم اومد. جلوه های ویژه هم که دیگه خودشو کشته... فکر کرده داره ارباب حلقه ها میسازه هر جا تونسته یه چیز کامپیوتری درست کرده. اما در مجموع انتظار از پیتر جکسون واقعا چیزی در حد ارباب حلقه ها یا کینگ کونگه.
ولی باید اعتراف کنم تلفیق یه داستان نصفه نیمه جنایی با یه فضای ماورایی اون دنیا خیلی قشنگ به تصویر کشیده شده بود....

راستش اولین چیزی که نظرمو جلب کرد همین زمان دو ساعت و ده دقیقه ای فیلم بود، چون خیلی از صفحات کتاب اصولا قابل تبدیل به تصویر نیست و فکر کردم از مابقی کتاب چطور یه همچین مدت زمانی بیرون کشیده... به زودی می بینم و افاضه فضل می کنم!

با جمله اولت هم کاملا موافقم. فکر می کنم تعریف فیلم سینمایی در آینده ای نه چندان دور عوض می شه و مردم حاضر نیستن هر فیلمی رو توی سینما ببینن.

چرا Avatar رو نمی بینین زودتر؟؟؟؟؟؟

فرشته سه‌شنبه 15 دی 1388 ساعت 14:15 http://freshblog.blogsky.com

up in the air روی اکران ولی ما هنوز ندیدیمش ... تبلیغش قشنگه و باید دیدنی باشه ...

lovely bones رو هم رفتیم هفته پیش توی سینما دیدیم که من خیلی حوصله ام سر رفته بود و از دید من فیلم از نظر تصویر عالی بود ولی داستان کش دار بود ... پدری که بعد از 11 ماه از مرگ دختر تازه به یاد این می افته که قاتل رو پیدا کنه و مادری که از این کار خوشش نمیآد و روح سرگردانی که عرضه هیچ کاری نداره و پرونده قتلی که همینجوری سرسری گرفته میشه ... اصلا فیلم رو دوست نداشتم ...

ولی احسان خیلی پسندیده بود.

راستی فیلم مرلی استریپ its complicated رو خیلی خیلی تبلیغ می کنن که این هفته میآد هنوز ندیدیش؟؟؟

انقدر فیلم هست که نمی دونم کدومو اول ببینم! همه فیلم های مریل استریپ دیدنی هستن، اینجا هنوز کیفیت اصلیش نیومده. The Hurt Locker و Messanger رو هم گرفتم که هر دو از فیلم های مهم سال محسوب می شن.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد