اسکار ۲۰۱۰: بهترین فیلم خارجی زبان

اول اکتبر (۹ مهر) آخرین مهلت کشورها برای معرفی یک فیلم به آکادمی اسکار بود. تا جایی که خبر دارم امسال ۶۲ فیلم از ۶۲ کشور به آکادمی معرفی شدن که قراره از بینشون فقط ۵ فیلم به فهرست نهایی راه پیدا کنن.

از ایران "دربارۀ الی" معرفی شده که امیدوارم موفق باشه. اما آیا ممکنه این امیدواری به واقعیت تبدیل بشه؟ با نگاهی به سایر فیلم های معرفی شده و سیاست هیات داوران طی چند سال گذشته می شه به نکات جالبی رسید.

امسال دو فیلم A Prophet از فرانسه و The White Ribbon از آلمان از شانس های اصلی اسکار ۲۰۱۰ محسوب می شن. اولی جایزه بزرگ هیات داوران جشنوارۀ کن رو گرفته و دومی (آخرین اثر میشل هانکه) نخل طلا.

سامسون و دلیله (استرالیا)، نامه هایی به پدر ژاکوب (فنلاند) و باریا (ایتالیا) هم از فیلم های مطرحی هستن که امید زیادی به راهیابی به فهرست نهایی دارن.

از طرف دیگه اگر به برندگان اسکار این رشته در چند سال گذشته دقت کنیم متوجه می شیم که یک ویژگی بین اغلب برنده ها مشترکه: نمایش غیرمستقیم گوشه ای از فرهنگ یا آداب و رسوم مردم اون کشور در فیلم.

از نظر آماری فرانسه با ۳۴ بار و ایتالیا با ۲۷ بار نامزد شدن رکورددار هستن که تابحال ایتالیا ۱۰ بار و فرانسه ۹ بار برنده این جایزه شدن. از ایران تنها یکبار سال ۹۸ "بچه های آسمان" (مجید مجیدی) به فهرست نهایی راه پیدا کرد که همینقدر هم برای ما بسیار مهم بود.

به نظر من "دربارۀ الی" بخشی از ویژگی های لازم برای راه پیدا کردن به جمع ۵ فیلم نهایی رو نداره اما در هر حال بهترین فیلم امسال سینمای ایران و درست ترین انتخاب برای معرفی به آکادمی بود. امیدوارم ویژگی های مثبت "دربارۀ الی" بتونه روی هیات انتخاب اولیه انقدر اثر بذاره که به دور دوم معرفیش کنن.