یادداشتی بر فیلم Scream 4 (وس کراون – 2011)

سال 1996 فیلم Scream رو از یه آقایی که هفتگی برامون فیلم میاورد گرفتم، اولش رو گذاشتم ببینم کیفیتش چطوره که نشستیم تا آخرش رو تماشا کردیم! Scream رو بارها دیدم، چون با فیلم های ترسناک اون موقع خیلی فرق می کرد. هم هیجان داشت، هم غافلگیری.

قسمت دوم و سوم به خوبی قسمت اول نبودن اما باز هم دوسشون داشتم. وقتی شنیدم دارن بعد از ده سال قسمت چهارم "جیغ" رو می سازن، همون حسی بهم دست داد که خبر ساخته شدن ایندیانا جونز 4 رو شنیدم: امیدوارم خاطرۀ خوب سه گانۀ اصلی رو خراب نکنن.

امشب فیلمو دیدم... و باید بگم انتظاراتم تا حد زیادی برآورده شد. سکانس افتتاحیه غافلگیری های خوبی داره و همینطور پایان فیلم هم غیرقابل پیش بینیه.

10 سال بعد از حوادث قسمت سوم، سیدنی به شهر برمی گرده تا از کتابش رونمایی کنه... با ورود سیدنی به شهر قتل هایی درست مشابه قتل های قبل اتفاق میفته و...

با اینکه کوین ویلیامسون فیلمنامه ای به روز و مطابق شرایط امروز (فیس بوک، تویتر، اس ام اس،...) نوشته، اما وس کراون همون ساختار قبل رو ادامه داده. به نظرم فیلمنامه با دقت و حوصله نوشته شده و روی جزئیات قتل ها تمرکز شده، اما در ساخت کمی عجله وجود داشته.

مثلاً در فیلم Scream (اصلی)، سکانس افتتاحیه (قتل کیسی، که شرحش رو قبلاً اینجا نوشته ام) و قتل دوست سیدنی (در پارکینگ خانه) دکوپاژی بسیار حساب شده و عالی داشت. در این فیلم هم سکانس هایی وجود داشتن که می تونستن به همون خوبی دربیان اما انگار کارگردان حوصلۀ تمرکز روی جزئیات رو نداشته.

با این وجود، قسمت چهارم Scream فیلم ترسناک خوبیه که هیجان و غافلگیری های زیادی داره و می تونه طرفداران "جیغ" رو راضی کنه.

امتیاز: 6.5 از 10