پلان های روزانه

هر کسی بازیگر نقش اول زندگی خود است، من می خواهم زندگی را کارگردانی کنم

پلان های روزانه

هر کسی بازیگر نقش اول زندگی خود است، من می خواهم زندگی را کارگردانی کنم

یادداشتی بر فیلم Predators (نیمرود آنتال – ۲۰۱۰)

مرد به هوش می آید، چشمانش را باز می کند و خود را بین زمین و آسمان در حال سقوط آزاد می یابد... هر لحظه فاصله اش با زمین و درختان انبوه زیر پایش کمتر می شود. به خود می آید. متوجه چتر نجاتی می شود که به لباسش بسته شده. دکمه را فشار می دهد تا چتر را باز کند. اما انگار دکمه گیر کرده... نزدیکتر می شود... درست در آخرین لحظه چتر باز می شود و او به شدت با زمین برخورد می کند.

پس از او شش نفر دیگر هم به همین طریق به زمین می رسند. هیچکدام همدیگر را نمی شناسند و یادشان نمی آید قبل از این سقوط آزاد کجا بوده اند. حتی نمی دانند چه کسی و چرا آنها را به پایین پرت کرده. آنها باید در جنگل ترسناکی پیش بروند که پر از خطرات گوناگون است؛ از تله های مختلف گرفته تا جانوران عجیب و غریب...

این فیلم بازسازی فیلمی است قدیمی تر به همین نام با بازی آرنولد (۱۹۸۷، ساختۀ جان مک تیرنان) که در نسخۀ جدید آدریان برودی (پیانیست) جایگزین آرنولد شده است. شاید در ابتدا این انتخاب به نظر نامناسب باشد، اما او به خوبی از عهدۀ نقش خشنی که بر عهده دارد برآمده (جایی خوانده بودم که او برای بدست آوردن این نقش حاضر شده با هر کسی بجنگد!).

روابط بین اعضای گروهی که هیچکدام همدیگر را نمی شناسند به خوبی طراحی شده و سیر حوادث فیلمنامه به گونه ای است که بیننده را حداقل برای یکساعت اول کاملاً میخکوب می کند. اما از وقتی هویت جانوران وحشی داخل جنگل (که در واقع موجودات فضایی بزرگ و کریهی هستند) روشن می شود، فیلم کمی افت پیدا می کند.

من در کل با نمایش واضح موجودات فضایی مخالفم. چون تا وقتی آنها را ندیده ایم می توانیم هر تصوری که دلمان بخواهد از آنها در ذهن داشته باشیم، اما وقتی کارگردان آنها را نشان می دهد دیگر تصویری مشخص از آنها داریم که ممکن است آنرا بپذیریم یا نه. چیزی که در انتهای فیلم Signs (ام. نایت شیامالان) هم مرا اذیت کرد همین مساله بود. اصولاً برای من قابل باور نیست که یک انسان با چوب بیسبال بیفتد به جان یک موجود فضایی یا در این فیلم، یک ژاپنی با موجودی فضایی شمشیربازی کند!

در مجموع این فیلم نسبت به نسخۀ قدیمی مزیت های بسیاری دارد. فیلمنامه بسیار بهتر است و پایان آن متفاوت و منطقی تر از پایان نسخۀ قبلی. همچنین جلوه های ویژۀ صوتی و تصویری فوق العاده ای دارد که بعید نیست در کنار Inception از کاندیداهای اسکار ۲۰۱۱ باشد.

امتیاز: ۷ از ۱۰

حسام دهقانی چهارشنبه 5 آبان 1389 ساعت 10:53

نظرات 4 + ارسال نظر

محسن شنبه 8 آبان 1389 ساعت 16:46 http://filmamoon.blogsky.com

از این فیلمای درپیتی بود. خودمم یادم نیست. خیلی وخت پیشا دیدمش. ولی می دونم که چارلتون هستون توش بازی میگرد. انگاری دانشمند بود و این تکیثر اون موجوده توی آزمایشگاه اون اتفاق افتاد. اطلاعاتم کافی بود؟
در دوره ای که آی ام دی بی هم فیل تررررررر میشه چه خواسته هایی از من داری. درسته من فیلتر نیستم ولی گرد ایام بر افکارم نشسته که زدودن آن ساده نتوانم.
حظ کردی از این قلم افسون برانگیز.

منکه فیلمو ندیدم. اما از توی IMDB می شه پیداش کرد. که اونم فیل تررر شده. حالا اگه درپیت بوده که زیاد اسمش مهم نیست!

ما همیشه از قلم افسون برانگیز شما حیران هستیم!

محمد شنبه 8 آبان 1389 ساعت 08:08 http://mohamed.blogsky.com/

سلام پسر
فقط اومدم بگم دلم برات تنگ شده بود.
همین.)

مام همینطور.
تو برگشتی؟

محسن چهارشنبه 5 آبان 1389 ساعت 23:57 http://filmamoon.blogsky.com

به خاطر آدرین هم که شده باید فیلمو دید.
در مورد موجودات فضایی گفتی. ببین از هر کسی بپرسی که عجیبترین موجود فضایی رو توی ذهنش حلق کنه و توصیف کنه، بازم می بینی موجودی درست میکنه که در نهایت باید راه بره. ببینه. بشنوه و .... و توی تمام اینا اثرات موجودات زمینی هست. مثلن این که یک موجودی بدون این که هیچ چشمی داشته باشه بازم بتونه ببینه. که تازه میرسیم به خفاش!!!
موجوده راه نمیره بلکه لیز میخوره. که اینم میشه خزنده.
یادم نیست کجا ولی فیلمی بود که توش موجود فضایی عین گل (با کسر گاف) بود. عین گل و لای رودخونه هم راه می رفت و همه چی رو توی خودش میکشید و خودش با جنس خودش بزرگ میشد. یا نکنه فیلم فضایی نبود و یک فیلم دانشمندی بود؟

حالا بدتر از اینا اینه که موجود فضایی مثل بلبل اینگیلیسی حرف می زنه! البته توی یه فیلمایی (مثل همین یکی) مثلا از دید اون موجود نشون می دن که داره به آدمها نگاه می کنه و بعد مثلا حرفاشونو می شنوه و پردازش می کنه و بعد تکرار می کنه که باز بهتره. اما معمولا توی فیلما موجودات فضایی شبیه کرم و سوسک و ماهی های بزرگ هستن که به نظرم اصلا باورپذیر نیست.

این فیلمی که گفتین رو ندیدم. نمی دونم اسمش چیه.

اما بهترین موجود فضایی که دیدم و می شد باورش کرد ET بود.

هادی چهارشنبه 5 آبان 1389 ساعت 14:36 http://playtime.blogsky.com

به نظر من اگه مثل مطالب قبلی وبلاگ ما رو به لینک ادامه مطلب حواله ندی بهتره.
آدریان برودی هم از اون هنرپیشه های عجیب غریب شده.
فیلمش رو گیر بیارم می بینم.
یه چیز راجع به ارزشگذاریت برام جالبه که کلاً نمره پایین نمیدی..

آخه تا حد امکان سعی می کنم هر فیلمی نبینم و بیشتر فیلمهایی تماشا کنم که می شناسم. اما مواقعی که وقت زیاد داشته باشم و برم سراغ فیلم های درجه دو و سه آرشیوم (که کم هم نیستن) شده که امتیاز ۲ و ۳ از ۱۰ هم داده ام.

ادامه مطلب رو هم چشم. برش می دارم. راست می گی. اینجوری سخته.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)

نام

ایمیل

آدرس وبسایت