پلان های روزانه
هر کسی بازیگر نقش اول زندگی خود است، من می خواهم زندگی را کارگردانی کنم
پلان های روزانه
هر کسی بازیگر نقش اول زندگی خود است، من می خواهم زندگی را کارگردانی کنمدرباره من
فیلمساز مستقل
ادامه...
روزانهها
همه- Terminator Genisys (آلن تیلور - 2015) جلوه های ویژۀ خوب، داستان بد. امتیاز: 5 از 10
- Jurassic World (کالین ترورو - 2015) نه به خوبی قسمت سوم اما باز هم دیدنی. امتیاز: 7 از 10
- Mission: Impossible - Rogue Nation (کریستوفر مک کواری - 2015) با هیجان و طنز بیشتر از قسمت های قبلی. امتیاز: 8 از 10
- Avengers: Age of Ultron (جاس ودان - 2015) پر از اکشن و جلوه های ویژه. کسانی که از این سوپرقهرمانها خوششون میاد قطعاً از فیلم لذت می برن. امتیاز: 6.5 از 10
- Whale Rider (نیکی کارو - 2002) تلفیقی زیبا از حقیقت و افسانه و فرهنگ بومی مردم نیوزلاند. امتیاز: 7.5 از 10
- Joe (دیوید گوردون گرین - 2014) یه فیلم بی معنی و بدساخت با بازی نیکولاس کیج! - امتیاز: 4 از 10
- Extant (فصل دوم - 13 اپیزود - 2015) پایان سریال به شکلی قابل قبول و به یادماندنی. امتیاز: 8 از 10
- True Detective (فصل دوم - 2015 - 8 اپیزود) پرونده ای دیگر با کارآگاهان جدید؛ خوب و خوش ساخت ولی نه به اندازۀ فصل اول. امتیاز: 7 از 10
- Tale of Tales (ماتئو گارونه - 2015) فیلمی خوش ساخت با سه قصه مجزا. امتیاز: 7.5 از 10
- Dark Places (گیل پکه-برنه - 2015) تریلر معمایی دربارۀ زنی که به دنبال کشف حقایق جنایتی است که در کودکی رخ داده. امتیاز: 6 از 10
- True Detective (فصل اول - 2014 - 8 اپیزود) سریال پلیسی/معمایی فوق العاده خوش ساخت. امتیاز: 9 از 10
- Aloha (کامرون کرو - 2015) کمدی رومانتیک متوسط از کارگران خوب و بازیگران معروف. امتیاز: 5 از 10
- Mad Max: Fury Road (جورج میلر - 2015) آخر اکشن! - امتیاز: 8 از 10
- Final Girl (تایلر شیلدز - 2015) داستان دختری که می خواد از یک سری تبهکار انتقام بگیره... بد ساخت و با فیلمنامۀ ضعیف. امتیاز: 4 از 10
- The Age of Adaline (لی تولند کرایگر - 2015) داستان تخیلی که باورپذیره و میشه تا انتها (که قابل پیش بینی هم هست) تماشا کرد. امتیاز: 7 از 10
سفرنامه
- سفرنامۀ حسام یادداشت ها و خاطرات سفر
وب سایت رسمی
دستهها
- فیلم های به یادماندنی 23
- جشنواره فیلم فجر 13
- اسکار: خبرها، پیش بینی ها 18
- TV/تئاتر/جشنواره/نمایشگاه 25
- موسیقی/کتاب 16
- نقد فیلم/سینما 133
- اجتماعی/فرهنگی/مناسبتها 126
- کامپیوتر/فن آوری 27
- افکار بعد از نیمه شب... 80
- نوستالژیا 21
- پروژه های سینمایی 23
- مباحث تئوریک سینمایی 8
- انتخابات/سیاست 15
- داستان و فیلمنامه های کوتاه 21
- وقایع نگاری ساخت یک فیلم 40
- جوایز پلان طلایی 10
ابر برجسب
فیلم سینما داستان کوتاه فیلم کوتاه نقد فیلم اسکار بهترین فیلم های 2014 داونلود فیلم فیلمنامه فصل جوایز جایزه فیلم 2015 بهترین فیلم های 2015 خارجی جشنوارهجدیدترین یادداشتها
همه- پست آخر
- "ترین"های 2015، تابحال
- اکران افتتاحیۀ مستند کوتاه "حواس پنجگانۀ هنر"
- اکران افتتاحیۀ فیلم سینمایی Train Station
- یادداشتی کوتاه بر سریال Wayward Pines
- نظریه هایی در باب روابط انسانی در فضای هندسی
- یادداشتی بر "نهنگ عنبر" (سامان مقدم - 1394)
- پراکنده ها 3: خودشیفتگی
- به مناسبت سالروز دوم خرداد
- فیلم های به یادماندنی قدیمی: 10 فیلم عالی از دهۀ 50 تا 70 میلادی
- مروری کوتاه بر فیلم های 2015: تا پایان آوریل
- شبکه های "غیر"اجتماعی
- پراکنده ها - 2
- پراکنده ها - 1
- نوروز 1394 مبارک!
- اسکار 2015: پیش بینی برندگان
- سفری کوتاه به قشم
- ساخت موزیک ویدئو
- Quantum Entanglement
- بهترین فیلم های 2014
- اندر فواید سرماخورگی!
- نقش بازی کردن
- برداشت آخر
- زمان
- 10 کتاب تاثیرگذار
- سیلی در برف
- پنج فیلم خوب و پنج فیلم بد 2014 (تابحال)
- برج میلاد
- معمای پروندۀ ققنوس: اتمام فیلمنامه
- یک داستان واقعی: تصادف در بزرگراه
بایگانی
- مهر 1395 1
- آذر 1394 1
- آبان 1394 1
- مهر 1394 1
- مرداد 1394 1
- تیر 1394 1
- خرداد 1394 3
- اردیبهشت 1394 4
- فروردین 1394 1
- بهمن 1393 2
- دی 1393 1
- آذر 1393 4
- آبان 1393 2
- شهریور 1393 1
- مرداد 1393 1
- تیر 1393 3
- اردیبهشت 1393 4
- فروردین 1393 1
- اسفند 1392 1
- بهمن 1392 4
- دی 1392 1
- آذر 1392 2
- آبان 1392 3
- مهر 1392 3
- شهریور 1392 1
- مرداد 1392 3
- تیر 1392 1
- خرداد 1392 4
- فروردین 1392 3
- اسفند 1391 2
- بهمن 1391 5
- دی 1391 4
- آذر 1391 3
- آبان 1391 2
- شهریور 1391 6
- مرداد 1391 3
- تیر 1391 1
- خرداد 1391 3
- اردیبهشت 1391 3
- فروردین 1391 3
- اسفند 1390 6
- بهمن 1390 3
- دی 1390 1
- آذر 1390 2
- آبان 1390 1
- مهر 1390 4
- شهریور 1390 2
- مرداد 1390 4
- تیر 1390 5
- خرداد 1390 7
- اردیبهشت 1390 9
- فروردین 1390 3
- اسفند 1389 6
- بهمن 1389 7
- دی 1389 9
- آذر 1389 8
- آبان 1389 8
- مهر 1389 9
- شهریور 1389 10
- مرداد 1389 6
- تیر 1389 7
- خرداد 1389 11
- اردیبهشت 1389 10
- فروردین 1389 8
- اسفند 1388 12
- بهمن 1388 9
- دی 1388 12
- آذر 1388 7
- آبان 1388 9
- مهر 1388 10
- شهریور 1388 7
- مرداد 1388 5
- تیر 1388 6
- خرداد 1388 9
- اردیبهشت 1388 6
- فروردین 1388 6
- اسفند 1387 7
- بهمن 1387 8
- دی 1387 7
- آذر 1387 7
- آبان 1387 9
- مهر 1387 8
- شهریور 1387 9
- مرداد 1387 7
- تیر 1387 9
- خرداد 1387 10
- اردیبهشت 1387 7
- فروردین 1387 5
- اسفند 1386 8
- بهمن 1386 9
- دی 1386 10
- آذر 1386 8
- آبان 1386 8
- مهر 1386 10
- شهریور 1386 9
- مرداد 1386 10
- تیر 1386 11
- خرداد 1386 12
- اردیبهشت 1386 14
- فروردین 1386 9
- اسفند 1385 13
- بهمن 1385 21
- دی 1385 15
یادداشتی بر کتاب "نماد گمشده" (دن براون – ۲۰۰۹)
سومین کتاب دن براون با شخصیت محوری رابرت لانگدون (استاد نمادشناسی دانشگاه) رو به تازگی تموم کردم و ازش خوشم اومد. دن براون در این کتاب هم سعی کرده با استفاده از یک سری نمادها، افسانه ها و اشارات تاریخی، پرده از رازی بزرگ برداره... رازی که می تونه بر سرنوشت کل انسان ها تاثیر بذاره.
البته به نظرم هنوز "رمز داوینچی" بهترین اثر این نویسنده اس، به این دلیل که نقاشی شام آخر داوینچی رو قبلاً همه دیده بودیم ولی به نکاتی که رابرت لانگدون (با بازی تام هنکس) درباره اش گفت دقت نکرده بودیم.
داستان "نماد گمشده" دربارۀ افسانه های فراماسونریه و آن "خرد گمشده"ای که "جایی" مخفی شده و کسانی که از وجودش خبر دارن به دنبالش هستن. خردی که در صورت آشکار شدن می تونه صاحبش رو تا مرتبۀ خدایی بالا ببره.
در این کتاب هم رابرت لانگدون ناخواسته درگیر ماجرا می شه و مجبوره به خاطر نجات جان دوست قدیمیش رمزهایی رو باز کنه. رمزهایی که در دل نقاشی ها، نمادها و استعارات قدیمی پنهان شدن.
یک نکتۀ جالب دربارۀ این کتاب اینه که تمام داستان ۷۰۰ صفحه ای "نماد گمشده" ظرف تنها چند ساعت اتفاق میفتن. چند مورد بسیار زیبای غافلگیری هم در کتاب هست که خیلی خیلی هوشمندانه طراحی شده. یعنی جاهایی هست که داستان به نظر از حالت منطقی خارج می شه و کارهایی که شخصیت ها انجام می دن به نظر بی معنی میاد... اما در پس این بی منطقی ها "نقشۀ" بسیار ماهرانه ای نهفته که به وقت آشکار شدن خواننده رو حسابی شوکه می کنه. به هر حال خود دن براون هم از نویسنده هایی با ضریب هوشی خیلی بالاس.
اگر کسی از دو کتاب (یا فیلم) قبلی خوشش اومده باشه یا به داستان های معمایی علاقمند باشه، قطعاً از خوندن این کتاب لذت می بره.
Digital Fortress
خب مگه این همون نیست که در مورد اون دانشمند سرن هست؟
درباره یه فرمول خیلی پیچیده و مهم برای رمزگذاری کردن متون که یه پسر ژاپنی نوشته و می خواسته بفروشه که کشته می شه... یه زن و شوهر هم هستن که زنه توی اون شرکت کار می کنه و مرده رو میفرستن اسپانیا که سرنخ قاتل ها رو پیدا کنه...
اولین کتاب دن براونه.
دن براون رو دوست دارم کلا نویسنده هایی که تو این تایپ کتاب مینویسن رو دوست دارم سیدنی شلدون هم خیلی خوبه
باید برم اصلا یادم نمیاد که این کتابو خوندم یا نه همونیه که دختره بابابزرگش تو این دسته های فراماسونری بود؟
یه کتابیشم بود که در مورد یکی از دانشمنداس سرن بود اونم خیلی دوسش داشتم کلی رمزی و اینا بود
آره دیگه نماد گمشده همونه که بابابزرگش عضو رده سی و سوم گروه فراماسونری هست و رابرت لانگدون رو می کشونن به واشنگتون تا رمز هرم قدیمی رو باز کنه.
همه کتاباشو خوندم تا بحال. یه کتابم داره که درواقع ebook هست یعنی به فرمت pdf به اسم Digital Fortress. اگه نخوندی بگو برات بفرستمش. البته انگلیسیه ولی خیلی قشنگه.
خب از زبان سینمایی استفاده کردن!!
من از ابله چیزی یادم نیست چون بزرگ شده بودم. از ابله فقط این یادمه که نماهای دوباره فیلمبرداری شده رو پیدا کنم. چرا که فیلم با زنایی ساخته شده بود که کمی از سینه هاشون معلوم بود و این کار طبق معمول کارش انداختن اسلام در خطر بود که با یک زاویه نزدیکتری از فیلم دوباره فیلم گرفته بودن. مثلن گاهی تمام تصویر کله یک زن بود. با این کار اسلام از خطر رهایی یافت و تا به امروز علی الحساب زنده است.
ببینم تو در باره ابله چیزی نوشته بودی؟ آها یادم افتاد دن بروان بود.
حالا باز دوباره فیلمبرداری کردن بهتر از اینه که وسط دیالوگ یه نفر که سینه هاش معلومه بیان تصویر کوه دماوند اینسرت کنن! از اینام داشتیم آخه...!
اون وختا فقط میشد فیلم ایرانی دید. میدونستی این آرتیستا همو ماچ نکردن و بی حجاب همو ندیدن و مشروب نخوردنو خلاصه همون چیزی که ساخته شده همونه و بی سانسور. بگذریم که بعد ها اینام سانسوری شدن. تازه فیلم محمدرسول الله رو اون موقعا سه ساعته فکر کنم دیدیم. الان اون شده 50 دقیقه. شاید الان ابله شده باشه فیلم کوتاه.
تو چطور ابله رو یادته؟ اون وختا شاید به زور ده سالت میشده. ولی خب منم فیلمای دهسالگیم یادمه. پس هیچچی. کامنتو پاک کن!
فکر کنم هشت نه سالم بود که توی سینما ابله رو دیدیم. سینما عصر جدید هم بود. اون سکانسی که یکی پول ها رو میندازه توی شومینه و اون یکی دستت می کنه از تو آتیش درمیاردشون رو قشنگ نما به نما یادمه...
اولین فیلمی که یادمه رابینسون کروزوئه بود که توی ۵ سالگی دیدم. ساری، با پدربزرگم.
نمیدونم. اگرم باشه قدیمیه. نه مال رژیم گذشته که مال دورانی که ویدئو هم نداشتیم. انقلابم شده بود. کارمون شده بود بریم سینما فیلم مثلن ابله داستایوفسکی که سه ساعته بود رو توی ۵۰ دقیقه ببینیم.
من گشتم چیزی پدا نکردم. البته ارابه های آتش هست، اما ارابه خدایان نه.
ابله داستایوفسکی رو هم قشنگ یادمه که مام رفتیم توی سینما دیدیم. اون موقع ها که ما کوچیکتر بودیم هر هفته می رفتیم سینما. یه هفته فیلم بچه ها یه هفته فیلم بزرگ ها...
یعنی اون موقع انقدر فیلم بچه ها زیاد بود؟! الان که هیچی نیست... همه اش شده احمد پورمخبر!
من فکر کنم اول و آخر کار دن براون همون خنجری است که در شام آخر بود. من تا قبل از این افشاگری او داستان را نمی دانستم. هر چند دارم دنبال تابلوی شام آخر خیلی قدیمی می گردم یا عسک واقعنی شام آخر. چون فکر کنم از وختی این فیلم درآمد خیلی از عسکاش اومدن توی گوگل و در صدر عسکای دیگه قرار گرفتن. منم که شونصد صفحه جلو نمی رم که. باور می کنم که این خنجر هست. واقعنی هست؟
آخه می دونی یک کتابی هست به اسم ارابه خدایان از اریک فون دانیکن. چاپ شونصدمشم اومد. بعدن معلوم شد همه تابلوها نقاشی های توی غار و ..... اینا همه اش الکی و حقه های تبلیغاتی برای فروش این کتاب یا نمی دونم القای یک تفکر در آدمیان کره زمین بود.
عکس تابلوی اصلی شام آخر رو از توی سایت موزه لوور پاریس می شه دید. همون شکلیه که توی فیلم هم بود... فرقی نداره.
ارابه خدایان رو نخوندم اما می دونم داستانش چیه. ببینم فیلمش هم هست؟؟؟