یک درجۀ لعنتی: ارسال برای جشنواره ها

برای اغلب فیلمسازان کوتاه، تموم شدن تدوین یک فیلم به معنی پایان عمر اون فیلمه و به سرعت می رن سراغ کار بعدی؛ در صورتیکه عمر مفید یک فیلم کوتاه حداقل سه ساله و باید در این مدت تا می شه فیلم رو به جاهای مختلف ارائه داد. از اونجا که متاسفانه در ایران مکان خاصی برای نمایش فیلم های کوتاه وجود نداره، تنها راه ارائۀ فیلم جشنواره های مختلف هست که در صورت پذیرفتن، در یکی دو نوبت اکرانش می کنن. 

فیلم کوتاه "یک درجۀ لعنتی" رو تابحال برای سه جشنوارۀ داخلی و هشت جشنوارۀ خارجی فرستادم که تا دو سه ماه دیگه نتیجۀ پذیرفته شدن یا نشدن فیلم در اونها مشخص می شه.

تا بحال به غیر از خود عوامل فیلم، تعدادی از اهالی سینما هم فیلم رو دیدن و خوشبختانه نظرات مثبتی داشتن. شاید بخاطر جنس داستان و سبک ساختاری فیلم باشه که تقریباً همه از فیلم خوششون میاد. طبیعتاً هر کس انتقاداتی هم داره که به دقت یادداشتشون می کنم.

برای من رضایت کسانی که در ساخت فیلم همکاری داشتن مهمتر از رضایت دیگرانه. خوشحالم که تابحال چنین رضایتی وجود داشته و بچه ها در کل از نتیجۀ کار راضی هستن. نسخۀ DivX فیلم هم حاضره و آپلود شده. لینک داونلودش رو در اولین مرحله برای چند نفر محدود ارسال کردم که منتظر نظراتشون هستم.

ارسال فیلم به جشنواره های خارجی برای خودش سیستمی داره که تا کسی نره دنبالش فوت و فنش رو یاد نمی گیره. قبلاً باید دونه دونه جشنواره ها رو پیدا می کردیم و فرم شرکت رو پرینت می گرفتیم و همراه یک نسخه از فیلم می فرستادیم به دبیرخونه شون. اما الان با وجود سایت های متعددی که بعد از دریافت مشخصات فیلم، بصورت اتوماتیک جشنواره های منطبق رو پیدا می کنن و برامون می فرستن کار راحت تر شده.

امیدوارم فیلم در نمایش های عمومی هم موفق باشه و کار دیده بشه، چون کار بعضی از بچه ها در این فیلم واقعاً بالاتر از حد استاندارد فیلم کوتاهه.