معمولی... مثل همیشه!

چه خبر؟ امروز چیکارها کردی؟

بارها و بارها پیش اومده که این سوال رو ازمون پرسیدن و ما به اشکال مختلف بهش جواب دادیم. بعضی وقت ها با "هیچی" و "معمولی" و بعضی وقت هام شروع کردیم با آب و تاب تعریف کردن ماجراهای اون روز.

به نظر من طول زندگی هر کی رو باید با تعداد دفعاتی سنجید که داره با هیجان اتفاقات روزش رو تعریف می کنه. یا برعکس. باید تعداد دفعاتی رو که گفته "هیچی، معمولی... مثل همیشه!" از روزهای عمرش کم کرد.

بعضی روزها، خیلی بیشتر از اونکه به نظر میان مهم هستن و حتی ممکنه مسیر زندگی رو عوض کنن؛ چیزی که سالها بعد متوجه اش می شیم. بعضی لحظات انقدر شیرین هستن که آدم دلش می خواست می شد دکمۀ Pause روی کنترل رو فشار بده و انقدر نگه داره تا سیر بشه... بعضی ساعت ها انقدر دوست داشتنی هستن که از چند روز قبل برای رسیدن بهش دقیقه شماری می کنیم...

در چنین لحظاتی، هیچ چیز مهم نیست به غیر از حس خالص اون لحظه. هیچ چیز، حتی چند نگاه متعجب! امروز برای من چنین روزی بود...