Whatever Works: وودی آلن و دیدگاهش نسبت به زندگی

بعضی فیلم ها فقط آدم رو "سرگرم" می کنن، بعضی دیگه حوصلۀ آدم رو سر می برن و بعضی فیلم ها هم هستن که علاوه بر سرگرم کردن، آدم رو به فکر وادار می دارن. فیلم های وودی آلن همیشه از دستۀ سوم هستن.

وودی آلن از اون دسته کارگردان هاییه که فیلمنامۀ اغلب فیلم هاش رو خودش می نویسه و این استعداد رو داره که با سرعتی اعجاب آور فیلمنامه ای جدید خلق کنه. به گفتۀ خودش این توانایی از گذشتۀ کاریش در برنامه های طنز تلویزیونی سرچشمه گرفته؛ جایی که باید هر روز با یک سوژه جدید برای برنامه وارد استودیو می شد و متنی رو آماده می کرد. وودی آلن این توانایی رو داره که بره توی اتاق و دو ساعت بعد با یک ایدۀ جدید بیاد بیرون! چه کارگردان دیگه ای رو می شناسین که بتونه بطور پیوسته هر سال یک فیلم بسازه؟

Whatever Works – چهلمین اثر وودی آلن – بیشتر از اینکه یک فیلم باشه، بیان دیدگاه های آلن نسبت به زندگیه. به نظر من وودی آلن یکی از کسانیه که بر اثر مطالعه و تجربۀ فراوان به جهان بینی خاص و جالبی دست پیدا کرده که می شه از خلال حرفهاش (دیالوگ های آثارش) باهاش آشنا شد و ازشون چیزهای زیادی یاد گرفت.

آلن در فیلم اخیر درباره اتفاقی بودن و بی معنی بودن زندگی حرف های زیادی می زنه و اینکه اگر زندگی رو زیادی جدی بگیریم تمام عمر رو باختیم. به نظر آلن، زندگی موقعیتیه که بطور کاملاً تصادفی برای هر یک از ما بوجود اومده تا مدت زمان محدودی روی کرۀ زمین باشیم. اینکه در این مدت چیکار کنیم و اونو چطور بگذرونیم به خودمون بستگی داره. می تونیم در این مدت با کار زیاد و خواسته های غیرمنطقی به خودمون سختی بدیم، یا اینکه سعی کنیم نهایت لذت رو از تک تک لحظه های زندگی ببریم. در واقع از هر چیزی که کارگر بیفته (ترجمۀ عنوان فیلم) استفاده کنیم تا در زندگی به خودمون خوش بگذرونیم. 

من هم یه جورایی همین عقیده رو دارم... باید تمام سعیمون رو بکنیم که از زندگی نهایت استفاده رو ببریم... طوری که هیچوقت حسرت روزهای گذشته رو نخوریم و کارهایی که دلمون خواسته رو انجام داده باشیم. آیا شما هم همینطور فکر می کنید؟