پلان های روزانه
هر کسی بازیگر نقش اول زندگی خود است، من می خواهم زندگی را کارگردانی کنم
پلان های روزانه
هر کسی بازیگر نقش اول زندگی خود است، من می خواهم زندگی را کارگردانی کنمدرباره من
فیلمساز مستقل
ادامه...
روزانهها
همه- Terminator Genisys (آلن تیلور - 2015) جلوه های ویژۀ خوب، داستان بد. امتیاز: 5 از 10
- Jurassic World (کالین ترورو - 2015) نه به خوبی قسمت سوم اما باز هم دیدنی. امتیاز: 7 از 10
- Mission: Impossible - Rogue Nation (کریستوفر مک کواری - 2015) با هیجان و طنز بیشتر از قسمت های قبلی. امتیاز: 8 از 10
- Avengers: Age of Ultron (جاس ودان - 2015) پر از اکشن و جلوه های ویژه. کسانی که از این سوپرقهرمانها خوششون میاد قطعاً از فیلم لذت می برن. امتیاز: 6.5 از 10
- Whale Rider (نیکی کارو - 2002) تلفیقی زیبا از حقیقت و افسانه و فرهنگ بومی مردم نیوزلاند. امتیاز: 7.5 از 10
- Joe (دیوید گوردون گرین - 2014) یه فیلم بی معنی و بدساخت با بازی نیکولاس کیج! - امتیاز: 4 از 10
- Extant (فصل دوم - 13 اپیزود - 2015) پایان سریال به شکلی قابل قبول و به یادماندنی. امتیاز: 8 از 10
- True Detective (فصل دوم - 2015 - 8 اپیزود) پرونده ای دیگر با کارآگاهان جدید؛ خوب و خوش ساخت ولی نه به اندازۀ فصل اول. امتیاز: 7 از 10
- Tale of Tales (ماتئو گارونه - 2015) فیلمی خوش ساخت با سه قصه مجزا. امتیاز: 7.5 از 10
- Dark Places (گیل پکه-برنه - 2015) تریلر معمایی دربارۀ زنی که به دنبال کشف حقایق جنایتی است که در کودکی رخ داده. امتیاز: 6 از 10
- True Detective (فصل اول - 2014 - 8 اپیزود) سریال پلیسی/معمایی فوق العاده خوش ساخت. امتیاز: 9 از 10
- Aloha (کامرون کرو - 2015) کمدی رومانتیک متوسط از کارگران خوب و بازیگران معروف. امتیاز: 5 از 10
- Mad Max: Fury Road (جورج میلر - 2015) آخر اکشن! - امتیاز: 8 از 10
- Final Girl (تایلر شیلدز - 2015) داستان دختری که می خواد از یک سری تبهکار انتقام بگیره... بد ساخت و با فیلمنامۀ ضعیف. امتیاز: 4 از 10
- The Age of Adaline (لی تولند کرایگر - 2015) داستان تخیلی که باورپذیره و میشه تا انتها (که قابل پیش بینی هم هست) تماشا کرد. امتیاز: 7 از 10
سفرنامه
- سفرنامۀ حسام یادداشت ها و خاطرات سفر
وب سایت رسمی
دستهها
- فیلم های به یادماندنی 23
- جشنواره فیلم فجر 13
- اسکار: خبرها، پیش بینی ها 18
- TV/تئاتر/جشنواره/نمایشگاه 25
- موسیقی/کتاب 16
- نقد فیلم/سینما 133
- اجتماعی/فرهنگی/مناسبتها 126
- کامپیوتر/فن آوری 27
- افکار بعد از نیمه شب... 80
- نوستالژیا 21
- پروژه های سینمایی 23
- مباحث تئوریک سینمایی 8
- انتخابات/سیاست 15
- داستان و فیلمنامه های کوتاه 21
- وقایع نگاری ساخت یک فیلم 40
- جوایز پلان طلایی 10
ابر برجسب
فیلم سینما داستان کوتاه فیلم کوتاه نقد فیلم اسکار بهترین فیلم های 2014 داونلود فیلم فیلمنامه فصل جوایز جایزه فیلم 2015 بهترین فیلم های 2015 خارجی جشنوارهجدیدترین یادداشتها
همه- پست آخر
- "ترین"های 2015، تابحال
- اکران افتتاحیۀ مستند کوتاه "حواس پنجگانۀ هنر"
- اکران افتتاحیۀ فیلم سینمایی Train Station
- یادداشتی کوتاه بر سریال Wayward Pines
- نظریه هایی در باب روابط انسانی در فضای هندسی
- یادداشتی بر "نهنگ عنبر" (سامان مقدم - 1394)
- پراکنده ها 3: خودشیفتگی
- به مناسبت سالروز دوم خرداد
- فیلم های به یادماندنی قدیمی: 10 فیلم عالی از دهۀ 50 تا 70 میلادی
- مروری کوتاه بر فیلم های 2015: تا پایان آوریل
- شبکه های "غیر"اجتماعی
- پراکنده ها - 2
- پراکنده ها - 1
- نوروز 1394 مبارک!
- اسکار 2015: پیش بینی برندگان
- سفری کوتاه به قشم
- ساخت موزیک ویدئو
- Quantum Entanglement
- بهترین فیلم های 2014
- اندر فواید سرماخورگی!
- نقش بازی کردن
- برداشت آخر
- زمان
- 10 کتاب تاثیرگذار
- سیلی در برف
- پنج فیلم خوب و پنج فیلم بد 2014 (تابحال)
- برج میلاد
- معمای پروندۀ ققنوس: اتمام فیلمنامه
- یک داستان واقعی: تصادف در بزرگراه
بایگانی
- مهر 1395 1
- آذر 1394 1
- آبان 1394 1
- مهر 1394 1
- مرداد 1394 1
- تیر 1394 1
- خرداد 1394 3
- اردیبهشت 1394 4
- فروردین 1394 1
- بهمن 1393 2
- دی 1393 1
- آذر 1393 4
- آبان 1393 2
- شهریور 1393 1
- مرداد 1393 1
- تیر 1393 3
- اردیبهشت 1393 4
- فروردین 1393 1
- اسفند 1392 1
- بهمن 1392 4
- دی 1392 1
- آذر 1392 2
- آبان 1392 3
- مهر 1392 3
- شهریور 1392 1
- مرداد 1392 3
- تیر 1392 1
- خرداد 1392 4
- فروردین 1392 3
- اسفند 1391 2
- بهمن 1391 5
- دی 1391 4
- آذر 1391 3
- آبان 1391 2
- شهریور 1391 6
- مرداد 1391 3
- تیر 1391 1
- خرداد 1391 3
- اردیبهشت 1391 3
- فروردین 1391 3
- اسفند 1390 6
- بهمن 1390 3
- دی 1390 1
- آذر 1390 2
- آبان 1390 1
- مهر 1390 4
- شهریور 1390 2
- مرداد 1390 4
- تیر 1390 5
- خرداد 1390 7
- اردیبهشت 1390 9
- فروردین 1390 3
- اسفند 1389 6
- بهمن 1389 7
- دی 1389 9
- آذر 1389 8
- آبان 1389 8
- مهر 1389 9
- شهریور 1389 10
- مرداد 1389 6
- تیر 1389 7
- خرداد 1389 11
- اردیبهشت 1389 10
- فروردین 1389 8
- اسفند 1388 12
- بهمن 1388 9
- دی 1388 12
- آذر 1388 7
- آبان 1388 9
- مهر 1388 10
- شهریور 1388 7
- مرداد 1388 5
- تیر 1388 6
- خرداد 1388 9
- اردیبهشت 1388 6
- فروردین 1388 6
- اسفند 1387 7
- بهمن 1387 8
- دی 1387 7
- آذر 1387 7
- آبان 1387 9
- مهر 1387 8
- شهریور 1387 9
- مرداد 1387 7
- تیر 1387 9
- خرداد 1387 10
- اردیبهشت 1387 7
- فروردین 1387 5
- اسفند 1386 8
- بهمن 1386 9
- دی 1386 10
- آذر 1386 8
- آبان 1386 8
- مهر 1386 10
- شهریور 1386 9
- مرداد 1386 10
- تیر 1386 11
- خرداد 1386 12
- اردیبهشت 1386 14
- فروردین 1386 9
- اسفند 1385 13
- بهمن 1385 21
- دی 1385 15
یادداشتی بر انیمیشن 9 (شین اکر – ۲۰۰۹)
مخاطبین یک فیلم بلند انیمیشن چه کسانی هستن؟
شاید تا همین چند سال پیش جواب دادن به این سوال خیلی ساده بود: کودکان. اما از وقتی کمپانی هایی مثل دریم ورکس وارد صنعت انیمیشن شدن، پاسخ این سوال کمی پیچیده شد. انیمیشن هایی مثل Sherek یا Prince of Egypt نه فقط برای کودکان که با هدف جذب تماشاگران بزرگسال به سالن های سینما ساخته شدن.
در حالیکه می شه انیمیشن های والت دیسنی و پیکسار رو با خیال راحت و بدون نگرانی برای بچه ها نمایش داد. انیمیشن هایی مثل Corpse Bride، Coraline یا اخیراً انیمیشن 9 رو باید با دقت بیشتری برای تماشای بچه ها انتخاب کرد.
مخاطبین 9 چه کسانی هستن؟ دختر بچه ها؟ به هیچ وجه! پسر بچه ها؟ شاید. بزرگترها؟ احتمالا.
داستان 9 در آینده ای می گذره که انگار چندان هم دور نیست. زمانی که ماشین ها و سلاح های کشتار جمعی اختراع شده توسط انسان ها علیه سازندگانشون قیام و اون ها رو نابود کردن. حالا تنها امید انسان ها به تعدادی روبات کوچک (به نام های ۱ تا ۹) هست که قراره ماشین ها رو نابود کنن و صلح رو به زمین برگردونن...
موقع تماشای این فیلم بی اختیار یاد WALL-E افتادم. وقتی شاهکاری مثل اون وجود داره، آیا دیگه نیازی به ساختن فیلمی با چنین داستانی هست؟ WALL-E همه چیز داشت. لطافت، جزئیات هوشمندانه و انتخاب ژانر مناسب برای روایت داستان. اما اینجا چی؟
در انیمیشن 9 چیزی به جز سکانس های اکشن، تریلر و بعضاً ترسناک نمی بینیم. هیجان انگیزترین قسمت های فیلم صحنه های مربوط به جنگ بین روبات هاست که با وجود انیمیشن فوق العاده و افکت صوتی عالی، برای من زیاد جذاب نبود. فکر نمی کنم حتی پسربچه هایی که به بازی های ویدئویی با کیفیت بالای انیمیشن عادت دارن از چنین فیلمی خوششون بیاد.
تا قبل از دیدن این فیلم فکر می کردم 9 یکی از کاندیداهای قطعی اسکار ۲۰۱۰ هست. اگر امسال ۳ فیلم بعنوان نامزد بهترین انیمیشن معرفی بشن، بعید می دونم 9 جایی بینشون داشته باشه. اما اگه ۵ فیلم معرفی بشن، شاید.
امتیاز: ۶ از ۱۰
فکر کنم این کار ارزش یک بار دیدنو داشت
نکات ریزه زیادی داشت مثلا در اخر منو به یاد این دیدگاه مسیحی ها که همیشه یک عده باید قربانی بشند تا گناه بقیه بریزه انداخت ویا اینکه الان تو غرب این اعتقاد هست که اگر منجیهم کار اشتباهی کنه مساله ای نیست مثل صحنه ای که باعث کشته شدن دوستش شد
اما در کل متاسفانه یک سری از کلیشه های همیشگی باعث شده که فیلم کلی تنزل کنه به نظر م در شرایط موجود روح انیمیشن باید شادتر از این حرفها باشه
می دونی اصلا انگار بعضی فیلم ها ساخته می شن که دیدگاه های خاصی رو به جامعه غرب تزریق کنن. مثل این فیلم، یا Knowing. اما اگر قراره طرز فکری رو به کودکان آمریکایی منتقل کنن بهتره اینکارو با لطافت بیشتری انجام بدن...
یکی از بهترین نمونه ها سری فیلم های کاملا سفارشی جنگ ستارگان هست که جرج لوکاس به بهترین شکل ممکن خرج کردن دولت برای تحقیقات فضایی رو در اذهان عمومی جا انداخت.
یه چیز دیگه هم در مورد فرق انیمیشن 2D و 3D هست، اگه توجه کرده باشی در مواردی که بحث عواطف انسانی و پیام ها اخلاقی هست بیشتر از 2D استفاده میشه(باز هم همون انیمه و... رو مثال میزنم) و اگر از 3D استفاده میشه معمولا روی شخصیت های تخیلی و حیوانات اجرا میشه تا باورپذیرتر باشه مثل شرک و کنگفو پاندا و یا روبات مثل WALL-E چون روابط پیچیده رو یا باید با زبان ساده بیان کرد یا طنز و تخیل...و روی شخصیت های انیمیشن انسان 3D زیاد نمیشه مانور داد... خود بازیگر واقعی هم در فیلم واقعی گاهی از پسش بر نمیاد چه برسه به انیمیشن.
یه وقتایی استثناء هم پیدا می شه. مثل انیمیشن سه بعدی The Polar Express که چهره آدم ها به خوبی بیانگر احساساتشون بود. یا اخیرا فیلم Ratattoiile که می شد از چهره تک تک کاراکترها عواطفشون رو خوند.
من خودم انیمیشن سه بعدی رو به دو بعدی ترجیح می دم (البته حساب انیمه های ژاپنی جداست). مثلا Finding Nemo رو هر چند بار ببینم سیر نمی شم!
انیمیشن برای اینکه جذاب باشه یا باید داستانش جدید و شاید یه کم خنده دار باشه مثل کنگفو پاندا!!! یا اگه هم نیست از جلوه های ویژه معتی دار مثل اون چیزی که در انیمه های ژاپنی هست استفاده بشه.وگرنه از جلوه های پیچیده ی تکنیکال چیزی در نمیاد...این 9 که داستانش واقعا تکراری هستش.
باهات موافقم بالکل.
مطمین باش اگه یه روزی این سلاحها بر علیه سازندگانشون قیام کنن هممون کشته میشیم. یعنی خشک و تر میسوزن. از دست اون روباتهای کوچکم کاری بر نمیاد.
این داستانهای تکراری نجات یا نابودی انسانها مثل این که تموم شدنی نیست.
این موضوع که یه روزی ماشین ها و روبات ها انقدر هوشمند می شن که علیه سازندگانشون قیام می کنن رو تابحال توی چندین فیلم دیدم. اولین و بهترینش ۲۰۰۱: اودیسه فضایی (کوبریک) بود. Eagle Eye فیلم خوش ساختی بود و I, Robot هم بد نبود. این یکی هم همون موضوعه اما انیمیشن.
یاد یه جوک هالیوودی افتادم:
یارو می ره پیش یه تهیه کننده ای می گه من یه فیلمنامه نوشتم توپ! تابحال هیچ فیلمی مثل این ساخته نشده.
تهیه کننده می پرسه سوژه چیه؟
می گه داستان یه پسر فقیر و یه دختر ثروتمند که عاشق هم می شن، پدر دختره مخالفه و...
تهیه کننده می گه این که تابحال 100 دفعه ساخته شده!
یارو می گه فرقش اینه که تمام این ماجراها روی کره ماه اتفاق میفته!
اینجا هم همینه. داستان همونه، قالب فرق داره!
یعنی این 9 رو که انقدر منتظرش بودم جایی توی اسکار نداره؟ :((
البته خوب این طوری دوباره شانس آپ 90 درصد شد. به نظرت 9 بهتر بود یا کورالاین؟
همونطور که نوشتم اگه ۳ تا فیلم کاندید بشن ۹ جایی نداره، اما اگه ۵ تا بشن شاید.
در مجموع کورالاین خیلی بهتر بود. ۹ رو برات کپی کردم میارم دفعه بعد. هری پاتر ۶ رو هم اگه ندیدی بگو برات بزنم.
اون گردآلوه هاله نوره؟
آره، هاله نور رو دیده، رای ما رو ندیده!