۱۰ صحنۀ کلیشه ای مسخره در فیلم ها

10 صحنۀ کلیشه ای مسخره در فیلم ها

از دیدن بعضی صحنه ها واقعاً حالم بد می شه. اصلاً نمی تونم درک کنم نویسنده و کارگردان چرا از یه همچین تصاویری کلیشه ای استفاده می کنن.

بکار بردن بعضی فرمول ها و قواعد سینمایی به خودی خود اشکالی نداره و حتی گاهی لازم هم هست، اما تماشای چیزی که قبلاً هزار دفعه نشون داده شده و دیدیم برام خیلی زور داره! مثل اینها:

قهرمان فیلم همه کار بلده انجام بده. از روندن ماشین و تانک گرفته تا هواپیما و بشقاب پرنده... مسخره تر هم وقتیه که قهرمان مثلاً می شینه پشت فرمون هلیکوپتر، چند ثانیه به دکمه ها نگاه می کنه و متوجه می شه باید کدوم دکمه ها رو فشار بده!

وقتی توی کافه یا بار بین دو نفر دعوا می شه، بعد از چند ثانیه همه درگیر می شن و شروع می کنن به زدن هم!

در صحنه های دلهره آور توی خونه، همیشۀ خدا بیرون داره رعد و برق می زنه، اونهم با چه شدت و سرعتی!

آدم بدهای فیلم همه بدقیافه هستن!

قراره کاراکتر اصلی فیلم از یه خبری مطلع بشه. بطور اتفاقی تلویزیون رو روشن می کنه و دقیقاً همون اولین کانال داره خبر رو پخش می کنه! اونهم درست از اول جمله!

خنثی کردن بمب ساعتی (با اون کانترهای مسخرۀ بزرگ، که دقیقاً بدونیم قهرمان فیلم چند ثانیه دیگه وقت داره)، که مثلاً همیشه هم بین دو تا سیم مردد می مونن، بعد یکیشو شانسی قطع می کنن و شانسی درست درمیاد!

آخرهای فیلم قهرمان اصلی گلوله می خوره میفته زمین... وقتی فکر می کنیم مرده، بلند می شه می ایسته و نگاه تشکرآمیز به جلیقۀ ضدگلوله اش میندازه!

توی فیلم های ترسناک، زنه از دست قاتل فرار می کنه، می دوه سمت ماشین و سوار می شه، با عجله دنبال سوئیچ می گرده... قاتل هم اون دور و برها پیداش نیست... بالاخره سوئیچ رو می چرخونه، اما ماشین استارت نمی خوره! با ناامیدی باز هم استارت می زنه. موسیقی غوغا می کنه... و ناگهان قاتل سریالی جلوی ماشین سبز می شه و خیلی خونسرد بهش نگاه می کنه!

قهرمان فیلم داره فرار می کنه و پنجاه نفر از آدم بدها به طرفش شلیک می کنن، اما حتی یه دونه تیر هم بهش اصابت نمی کنه!

در آخرین نمای فیلم دوربین به آرومی از زمین بلند می شه و ارتفاع می گیره!