باز هم جای شکرش باقیه!

می گن ناصرالدین شاه از یه روستایی رد می شده، بهش اطلاع می دن یکی این اطراف هست که خیلی خوب ساز می زنه. دستور می ده بیارنش برای هنرنمایی.

یارو میاد شروع می کنه به نواختن با نی. اون روز ناصرالدین شاه روی مود نبوده و از صدای نی اصلاً خوشش نمیاد. بعد از چند دقیقه حوصله اش سر می ره دستور می ده یارو رو با همون نی مجازات کنن!

مامورها داشتن می بردنش می بینن داره هی می گه خدایا شکرت! می پرسن می خوایم ببریم با نی تنبیهت کنیم داری خدا رو شکر می کنی؟

یارو جواب می ده آخه من بجز نی بلدم تنبک هم بزنم! اول خواستم اونو بیارم بعد پشیمون شدم نی رو برداشتم. الان دارم خدا رو شکر می کنم که خوب شد تنبک نیاوردم با خودم!!!

اگه خوب نگاه کنیم می بینیم به بدترین حوادث هم می شه طوری نگاه کرد که بگیم "باز هم جای شکرش باقیه که..."!