افکار بعد از نیمه شب...

1-      یه وقتایی همه چیز دست به دست هم می دن تا یه برنامه ای به بهترین شکل ممکن اجرا بشه، اما لحظۀ آخر با یه حادثۀ کوچیک همه چیز می ریزه به هم... اونوقته که آدم تا عمق فیها خالدونش می سوزه!

2-      برف نمیاد. بازم تابستون کمبود آب داریم... اصلاً ما همیشۀ خدا یه چیزیمون کمه: تابستونا آب و برق، زمستونا گاز... بنزین و جای پارک و هوای سالم و اعصاب راحت و غیره که بماند!

3-      من از بچگی اخبار تلویزیون رو با نوار غزه و کرانۀ باختری رود اردن و فلسطین می شناختم... این روزا اون طرفها و این طرفها اتفاقاتی داره می افته که معلوم نیست آخرش به کجا ختم بشه، اما امیدوارم اینبار برای همیشه قال قضیه رو بکنن... (عجب شرایطی رو دارن تحویل اوباما می دن... خوب بلدن چطور در مواقع ضروری جنگ راه بندازن)

4-      دارم کتاب کافه پیانو رو می خونم، یکی از معدود کتابهای ایرانی که ازش واقعاً خوشم اومده. بخونینش!

5-      جشن شروع سال نو میلادی رو می دیدم در کشورهای مختلف... از ژاپن تا نیویورک. بی پدرها عجب جشنی می گیرن! لحظۀ سال تحویل خودمون که می شه یه مجری چفت و چغور میارن می شونن جلوی دوربین که با گردن کج و لحن غصه دار بگه: در این لحظات روحانی (!) یادی بکنیم از مریض هایی که روی تخت های بیمارستان خوابیدن و نمی تونن کنار خانواده شون باشن، همینطور خانوادۀ معظم شهدا و جانبازان،...

6-      تعداد بازدیدکنندگان وبلاگ داره به صدهزار می رسه، دارم فکر می کنم یه برنامه ای برای بازدید کنندۀ صدهزارم پیاده کنم، اما هنوز نمی دونم چی!