نمای دور: یادداشت هایی کوتاه بر فیلم های بلند

  :Kong Fu Pandaانیمیشن جدید کمپانی DreamWorks دربارۀ یه خرس پاندای چاق و تنبله که دلش می خواد کونگ فو یاد بگیره! به نظر من انیمیشن های کمپانی دریم ورکز توسط "آدم بزرگ هایی" حرفه ای ساخته می شه که دلشون می خواد برای بچه ها قصه تعریف کنن، در صورتیکه هنرمندان کمپانی پیکسار "بچه های" باهوشی هستن که اشتباهاً زیادی بزرگ شدن! "کونگ فو پاندا" فیلم خوش ساخت و خوبیه که حتماً ارزش دیدن داره و با وجود داشتن سوژه ای به شدت تکراری، خلاقیت های ظریفی هم توش بکار رفته.
امتیاز: ۶ از ۱۰

Cloverfield (مت ریوز – ۲۰۰۸): این فیلم داستان حملۀ موجودی غول پیکر (چیزی شبیه گودزیلا) به شهر نیویورکه و حوادثی که برای ساکنان این شهر بوجود میاد. نکتۀ جالب اینه که تمام فیلم از زاویۀ دید یک هندی کم (متعلق به یکی از ساکنان شهر) فیلمبرداری شده که این یک نکته برای درگیر کردن تماشاگر کافی نیست. Cloverfield یکی از محصولات پرزرق و برق هالیوودیه که قصد داره تنها با تکیه بر جلوه های ویژۀ قوی خودی نشون بده و جالب اینکه در imdb هم امتیاز خیلی بالایی گرفته.
امتیاز: ۵ از ۱۰

Ensamble… C'est Tout! (کلود بری – ۲۰۰۷): فیلمی بسیار خوب از کارگردان بزرگ سینمای فرانسه، کلود بری. این فیلم داستان ساده ای داره: دختر جوانی (آدری تاتو – بازیگر نقش Amelie) با مردی که در همسایگیش زندگی می کنه آشنا می شه و به اصرار مرد دوران بیماریشو در آپارتمان اون سپری می کنه. به تدریج کاراکترهای دیگه وارد داستان می شن و روابطی بین اونها شکل می گیره که در عین ساده بودن بسیار پیچیده و غیرقابل پیش بینیه. Tagline فیلم اینه: عشق جایی پنهان شده که هرگز فکرشو نمی کنی!
امتیاز: ۷ از ۱۰

Dirty Pretty Things (استیفن فریرز – ۲۰۰۲):کم کم دارم به این نتیجه می رسم که تمام فیلم هایی که آدری تاتو بازی کرده ارزش دیدن دارن! این فیلم داستان تعدادی مهاجر خارجی در کشور انگلستان (لندن) رو تعریف می کنه که می خوان به هر شکلی که شده اقامت این کشور رو بدست بیارن، حتی اگر اینکار به بهای از دادن عضوی از بدنشون باشه... تمام بازیگران بازی های خیلی خوبی از خودشون به نمایش گذاشتن و کارگردان هم کاملاً حساب شده فیلم رو پیش می بره. تنها ایراد فیلم از فیلمنامه اس که در بعضی سکانس ها ریتم رو از دست می ده و باعث کندی ضرباهنگ فیلم می شه.
امتیاز: ۷ از ۱۰

Iron Man (جون فاوریو – ۲۰۰۸): یکی دیگه از مزخرفات هالیوودی که فقط و فقط جلوه های ویژۀ کامپیوتری خیلی قوی داره که حتی این نکته هم براش امتیاز خاصی به ارمغان نمیاره. داستان مردی که در لباس آدم آهنی ضربه ناپذیر به جنگ طالبان می ره و یک تنه همه شون رو نابود می کنه چیزیه که بیست سال پیش رامبو (به شکلی دیگه) انجام می داد. در بازی رابرت داونی جونیور هیچ ابتکاری دیده نمی شه و تعجب می کنم از اینکه بازیگر سخت گیری مثل گوینیت پالترو قبول کرده در این فیلم بازی کنه! با تمام اینها مطمئنم این فیلم امسال در چندین رشتۀ فنی کاندید اسکار خواهد شد.
امتیاز: ۴ از ۱۰

El Orfanato (خوآن آنتونیو بویانو – ۲۰۰۸): یک فیلم ترسناک موفق از سینمای اسپانیا. شاید سوژۀ این فیلم (با نام انگلیسی The Orphanage) چندان جدید نباشه اما تبحر کارگردان در خلق صحنه های ترسناک و ایجاد تعلیق باعث می شه تا چند روز بعد از دیدنش یادش بیفتیم و بترسیم!
موسیقی متن فیلم فوق العاده اس و فیلمبرداری بسیار خوب. اگر کسی به فیلم های ترسناک علاقمند باشه این فیلم رو بیشتر می پسنده تا مثلاً فیلمی مثل Hostel 2.
امتیاز: ۷ از ۱۰