اندر مصائب خرید کادو!

بعضی وقتا یه کار ساده تبدیل می شه به سخت ترین کار دنیا؛ یکیش کادو خریدن!

اکباتان که بودیم یه مغازۀ اسباب بازی فروشی بود که همه برای کادو خریدن می رفتن همونجا! شب تولد از 50 تا کادویی که باز می شد نصفشون تکراری از آب درمیومد! اون سالی که بازی "فکر بکر" اومده بود من خودم توی یه شب ده – دوازده تا "فکر بکر" گرفتم! البته بقیه هم نهایت آلبوم میاوردن!

خریدن کادو برای بعضی ها آسونه. چون یا می دونی چی دوست دارن و یا انقدر برات اهمیت نداره که بخوای براش وقت بذاری! اما بعضی مواقع دلت می خواد کادویی بخری که مطمئن باشی طرف واقعا خوشش میاد. اینجور مواقع انواع گزینه ها میاد توی ذهن آدم: کتاب، پیراهن، ادکلن، لوازم دکوری... .

بعد از کلی فکر کردن چیزی به ذهنم نرسید. دست به دامن اینترنت شدم. چقدر سایت هست برای خریدن کادو. تازه دسته بندی هم کردن: برای دوست دختر، برای همسر، برای مادر، برای خاله خانوم... . اما بدبختانه همه شون فروشگاه بودن و هیچکدوم ایده نمی دادن که چی بگیریم. تازه ویزا و مستر کارت هم می خوان که من نهایت کارت بانک پارسیان دارم!

مسخره ترین کادویی که تابحال برای یکی بردم می دونین چی بوده؟ دمپایی توالت! از همین قهوه ای هایی که جلوش بسته اس! آخه می دونستم لازم دارن. دمپایی قبلیشون خیلی کهنه شده بود! گرون هم خریدم به خدا!

مسخره ترین کادویی که تا بحال گرفتم یه کیف رو دوشی دخترونه بوده که نمی دونم چه حسی بهشون دست داده بود برای من خریدن! از این کیف های چرمی که بند باریک دارن با هزارتا زیپ و دکمۀ طلایی!

خلاصه که هنوز موندیم چی بخریم! امشب دعوتیم هیچی هم نداریم ببریم!