مرسی سایپا! مرسی علی دایی!

مرسی داریوش یزدانی و محسن خلیلی و مومن زاده! مرسی همۀ بازیکنان و کادر فنی سایپا!

حال کردم! علی دایی خوب روی قرمز و آبی رو کم کرد و تیم سایپا رو قهرمان لیگ برتر فوتبال ایران کرد.

علی دایی که بعد از بازی های جام جهانی پارسال –  به ناحق –  از همه طرف هدف حمله قرار گرفته بود، با قرار گرفتن در سمت مربی سایپا، تونست علاوه بر پیاده سازی فوتبال حرفه ای در این تیم، جام قهرمانی رو هم بدست بیاره.

بازی های سایپا از قشنگ ترین بازی های لیگ امسال بود و علی دایی این توانایی رو داشت که با شناسایی نقاط ضعف تیم حریف در نیمۀ اول، تاکتیک بازی رو در نیمۀ دوم طوری تغییر بده که باعث شکست تیم مقابل بشه.

این تیم در اوایل نیم فصل دوم یه کم افت کرد (اون هم بخاطر یک سری مسائل حاشیه ای)، چندین بازی پیاپی رو مساوی کرد و صدر جدول رو از دست داد که اگه حتی یکی از اون مساوی ها رو برده بود، از مدتها پیشتر به قهرمانیش مطمئن بود و کار به بازی های هفتۀ آخر نمی کشید.

علی دایی هم مثل خیلی های دیگه دوران اوج و فرود زیادی رو گذرونده، به نظر من برخورد مردم و فدراسیون باهاش بعد از جام جهانی پارسال به هیچ عنوان درست نبود؛ تیم نتیجه نگرفت، همه چی رو  سر علی دایی و برانکو (که واقعا نابغۀ مربیگریه) خراب کردن...

این یکی از خصوصیات ما ایرانیاس که اگه قهرمانمون نتونه موفق بشه، به کلی طردش می کنیم و می شیم دشمن خونیش! این کارو با خیلی های دیگه هم کردیم...

علی دایی بازیکن و مربی بزرگیه، ای کاش مسئولان قدر چنین کسی رو بدونن و ازش استفاده کنن.