شب نه چندان شیشه ای!

مدتیه که سری دوم برنامه "عبور شیشه ای" به نام "شب شیشه ای" شروع شده. باز هم رشیدپور مجری برنامه اس و اغلب مهمونا هم از اهالی سینما.

اصولاً باید اینجور برنامه ها که یه بابایی رو میارن و به قول خودشون می خوان سوالات "چالشی" مطرح کنن با دقت خیلی زیادی ضبط بشه. مجری برنامه باید علاوه بر معلومات بالا، مؤدب هم باشه و بتونه بحث رو به درستی هدایت کنه.

رشیدپور در اغلب برنامه هاش خوب کار می کنه ولی در بعضی موارد هم سوالاتی می پرسه یا جملاتی بکار می بره که بیشتر حالت تمسخر (یا توهین) داره و می خواد به زور "تقابل" یا "چالش" ایجاد کنه.

مثلاً می پرسه "آیا شما هم می پذیرید که در فلان فیلم خوب بازی نکرده اید؟"، این جمله خیلی ساده اس، اما این مفهوم رو می رسونه که "همه اینجوری فکر می کنن، بگو خودتم قبول داری یا نه؟". حالا اگه طرف جواب بده نظر مردم برای من مهمه، رشیدپور می گه "پس اعتراف می کنید که خوب بازی نکرده اید!".

حتی اگه طرف بگه "قصد دارم کارهای بعدیمو با دقت بیشتری انتخاب کنم"، جواب می ده "پس قبول دارید که تابحال کارهاتون رو با دقت انتخاب نکردین"!!!

نحوۀ برخوردش با بعضی ها هم اصلاً مناسب نیست و باعث ناراحتی می شه؛ مثل کاری که با رضا عطاران، بهروز صفاریان یا باران کوثری کرد.

برنامه دیگه ای که از همین جنس و در وادی دیگه ای پخش می شه، برنامه 90 از عادل فردوسی پوره که به نظر من بسیار موفق عمل می کنه. فردوسی پور هم اطلاعات زیادی داره، هم رو راست صحبت می کنه و در عین حال مؤدبه و تابحال نشده از عمد طرف مقابل رو ناراحت کنه. هر جا لازم باشه موضوع رو عوض می کنه و اصلاً دست به ایجاد تقابل یا چالش "کاذب" نمی زنه.

به نظر من توی اینجور برنامه ها احمد نجفی بهترین اجرا رو داره (صندلی داغ) و از اون طرف فرزاد حسنی هم بدترین (کوله پشتی). لحن صحبت کردن منوچهر نوذری و پرویز کاردان رو هم دوست نداشتم.