"هنر نزد ایرانیان است و بس" را تشرح کنید.

ما اصولا هنرمندیم و در خیلی از موارد در دنیا تک می باشیم.

هنر ما در این است که بلدیم کارهایی بکنیم که مردم هیچ جای دیگر دنیا نمی کنند؛ و خیلی کارها که همه می کنند را هم ما نمی کنیم و می گوییم عیب است! مثلاً:

• مردم همه جای دنیا از آثار باستانی کشورشان حفاظت می کنند؛ ما مدام سد می سازیم و ریل راه آهن می کشیم تا آنها را خراب کنیم. تازه بیست و هفت سال پیش می خواستیم تخت جمشید را هم آتش بزنیم که نشد!
• همه جای دنیا مردم از گردشگران خارجی استقبال می کنند چون برایشان سودآوری دارد؛ اما ما به اینجور چیزها احتیاجی نداریم و توریست ببینیم با چوب دنبالش می کنیم!
• همه جای دنیا قانون کپی رایت وجود دارد، ما نداریم.
• همه جای دنیا دانشمندان با بدبختی و صرف سال ها وقت به انرژی های جدید دست پیدا می کنند، اما در کشور ما یک دختر 16 ساله در خانه اش با وسایلی که از بقالی خریده به راحتی انرژی هسته ای تولید می کند.
• همه جای دنیا مردم پلیس می بینند احساس امنیت می کنند، ما مسیرمان را طوری تنظیم می کنیم که به پلیس برخورد نکنیم. پلیس ببینیم هم فرار می کنیم.
• همه جای دنیا مردم کامپیوتر و موبایل می خرند که استفاده کنند، ما می خریم که باهاش دل پسرخاله مان را بسوزانیم!
• همه جای دنیا مردم برای هم جک "تعریف می کنند"، ما برای هم جک "می فرستیم"!
• همه جای دنیا نرم افزار خیلی گران است، ما از میدان انقلاب می خریم 300 تومن!
• همه جای دنیا وقتی یک فیلم فروش می کند و باعث رونق سینماها می شود از آن حمایت می کنند، ما اینجا توی سر طرف می زنیم و ناراحتیم که ای داد چرا فیلمش خوب می فروشه؟
• همه جای دنیا قدر هر کس را وقتی می دانند که هست، ما وقتی می فهمیم که رفت!
• همه جای دنیا حداقل وزیر بهداشت آدم تمیزی است، اما از سر و روی وزیر بهداشت ما ایدز می بارد.
• همه جای دنیا شهروندان محترمند، اما اینجا تقریباً همه (از جمله معلمان، مطبوعاتی ها، نویسندگان، کارگران، کارمندان، خانم های روسری دار و خیلی اصناف دیگر) جاسوس بیگانگان می باشند.
• همه جای دنیا مردم روزی 8 ساعت مفید کار می کنند، ما روزی نیم ساعت مفید کار می کنیم و بقیه اش را به بازی با توپ هایمان سپری می نماییم. (منظور همین توپ های چینی است که برای تمدد اعصاب به بازار آمده)
• همه جای دنیا مردم بیشتر شادی می کنند و جشن می گیرند، اما برای ما عزاداری مهم تر از همه چیز است.
• همه جای دنیا عکس خانم های خوشگل را می زنند روی بیلبوردهای تبلیغاتی، ما عکس رضازاده می زنیم!
• همه جای دنیا بعضی چیزها اعتقادی است، اما اینجا اعتقاد شخصی معنی ندارد و مجبوریم با رئیس پلیس هم عقیده باشیم!

 ما اصولاً 2500 سال تمدن داریم و به آن می بالیم. کوروش تازگی ها پیامبر شده و به خاطر همۀ این ها هنر نزد خودمان است و بس! بقیه بروند بوقلمون بچرانند.

ضمناً هر کی از ایران رفته هم اشتباه کرده و وقتی اندی می خواند "دارم می رم به تهران" حتماً اشک هایش سرازیر می شود و پیش خودش "وطن اینجا کسی فکر کسی نیست" را زمزمه می نماید.