آگهی های بازرگانی

در اینکه آگهی های بازرگانی ما جذاب نیستن هیچ شکی نیست!

قبل و بعد و وسط هر فیلم و سریال یک سری آگهی از تلویزیون پخش می شه که اغلب اونا فاقد هرگونه نوآوری هستن. فقط اسم محصول تکرار میشه تا در ذهن مخاطب بشینه. هر تولید کننده ای بدون هیچ دلیل روشنی می خواد بگه محصول منو بخرین. هیچکس نمی گه محصول من چه ویژگی هایی داره که بقیه ندارن یا کمتر دارن.

مثلا فقط می گن خمیر دندون ما رو بخرین. اگه ده تا تبلیغ خمیر دندون ببینیم همشون مثل همن و نهایتا اعلام می کنن که مثلا مال ما فلوراید داره و خوب سفید می کنه. خب بقیه هم که دارن همینو می گن!

خیلی کم پیش میاد یه آگهی ببینیم که توش خلاقیت به خرج داده باشن. نمی دونم سازندگان این آگهی ها، تبلیغات خارجی رو نگاه می کنن یا نه. الان که خیلی از مردم توی خونه هاشون ماهواره دارن و آگهی های جذاب خارجی رو دیدن، دیگه تماشای تبلیغ مزمز و چی توز و شامپو صحت به نظر بیننده ها لوس و بی مزه میاد.

صرف استفاده از جلوه های ویژه که نمی تونه یه تبلیغو جذاب کنه. می تونه؟

اگه بدونین سازندگان این آگهی ها چه پول هایی برای ساختنشون می گیرن بیشتر حرصتون می گیره. بدتر از اون وقتیه که بدونین تولیدکننده ها بابت پخش این آگهی ها چه پولی به تلویزیون می دن. ثانیه ای خدا تومن می دن که این مزخرفات رو پخش کنن. ما هم که مثل اغلب مواقع دستمون از همه جا کوتاهه، مجبوریم با گردن کج زل بزنیم به تلویزیون تا آگهی ها تموم شن و ادامه سریال رو ببینیم.

موضوع این آگهی رو بخونین:

یه سگ بعد از اینکه دوست دخترش رو در حال خیانت به خودش می بینه، پریشان و افسرده به سمت پلی میره تا با پرت کردن خودش توی یک اتوبان شلوغ خودکشی کنه. اشک توی چشماش پر شده. دوست دخترش دنبالش میاد که توضیح بده (چه توضیحی؟ تو اون وضعیت!). سگ به پایین نگاه می کنه. ماشین ها به سرعت در حال عبور هستن. آقا سگه تصمیمش رو می گیره و از روی پل می پره پایین. ماشینی به سرعت نزدیک می شه. خانم سگه جیغ می زنه. آقا سگه چشماشو می بنده...

فکر می کنین تبلیغ چیه؟

یه کم فکر کنین؟... عمرا بتونین حدس بزنین!

تبلیغ روغن ترمزه!

بعد از اون صحنه ماشین ترمز می کنه و درست جلوی صورت آقا سگه وایمیسه!

حالا اینکه آقا سگه دوباره می ره پیش دوست دخترش یا با یکی دیگه دوست می شه دیگه با خودتون...

می بینین چه ایده ساده و در عین حال جالبی توی همین آگهی (که جدید هم نیست) وجود داره؟ پایانش مثل فیلم دیگران (آلخاندرو آمنابار) غیرقابل پیش بینیه.

خب حالا ما هی بیایم بگیم گلرنگ بخرین یا چی توز بخورین! از اون طرف هم ادعامون به یه جاهای ناجور آسمون آسیب برسونه که "هنر نزد ایرانیان است و بس". این "و بس"اش منو کشته!!!