پلان های روزانه

پلان های روزانه

هر کسی بازیگر نقش اول زندگی خود است، من می خواهم زندگی را کارگردانی کنم
پلان های روزانه

پلان های روزانه

هر کسی بازیگر نقش اول زندگی خود است، من می خواهم زندگی را کارگردانی کنم

یادداشتی بر فیلم Chakushin Ari

هر سال تعدادی از فیلم های ترسناک ژاپنی در هالیوود بازسازی می شن که اغلب کپی های ضعیفی از فیلم اصلی هستن. اگر نسخۀ اصلی Ju-On (بازسازی شده به نام Grudge) رو دیده باشین متوجه تفاوت نسخۀ اصلی با نسخۀ آمریکایی خواهید شد.

فیلم های ترسناک ژاپنی بیشتر با نگاهی روانشناسانه ساخته می شن و منطق خوبی پشت حوادث ترسناک جا گرفته. در پایان فیلم، تمام حوادث توجیهی منطقی پیدا می کنن و هیچ سوالی بی پاسخ نمی مونه. اما آمریکایی ها بیشتر بر خلق وحشت تمرکز دارن و به ریشه های داستان بی توجه هستن (مثل فیلم های Ring و Dark Water).

فیلم Chakushin Ariکه با عنوان انگلیسی One Missed Call نمایش داده شده (محصول ۲۰۰۳) از نمونه های خوب سینمای وحشت ژاپن  هست که فیلمنامۀ هوشمندانه ای داره و تنها در انتهای فیلم هست که گره حوادث ترسناک باز می شه.

"ماجرا با دریافت یک سری پیغام تلفنی شروع می شه، پیغام هایی از خود صاحب گوشی که گویی از آینده تماس گرفته و جزئیات نحوۀ کشته شدنش رو با صدایی وحشتزده بیان می کنه... بعد از مدت کوتاهی صاحب گوشی به همون شکل کشته می شه..."

این چند خط می تونه شروع بسیار خوبی برای یک فیلم ترسناک باشه و حسابی بیننده رو درگیر کنه. حالا اگه منطق قابل قبولی پشت این حوادث نباشه، پایان فیلم شکلی تصنعی به خودش می گیره و احساس می کنیم دو ساعت وقتمون تلف شده. اما در این فیلم به شکلی هنرمندانه ریشه های روانی بروز چنین حوادثی رو طراحی کردن:

"دختر نوجوانی که به شدت به خواهر خردسال ناتنی اش حسودی می کنه، می خواد با صدمه زدن به او و سپس کمک کردن بهش خودش رو بعنوان ناجی خواهر نشون بده تا توجه همه رو به خودش جلب کنه. اما با رسیدن مادر کمی زودتر از موعد، نقشه نیمه کاره می مونه و قضیه شکل دیگه ای به خودش می گیره. دختر نوجوان که به شدت ترسیده، دچار حملۀ آسم می شه اما مادر که از دستش عصبانیه اون رو به حال خودش رها می کنه... بعد از مدتی مادر می میره و خواهر کوچکتر رو به یتیم خانه می سپارن..."

اینکه چطور این پیش زمینه باعث بروز حوادث ترسناک بعدی می شه چیزیه که با دیدن فیلم بهش پی می بریم. Takashi Miike که از کارگردانان توانای سینمای ژاپن هست به خوبی از عهدۀ اینکار براومده و تونسته فیلم تاثیرگذاری رو تقدیم علاقمندان این ژانر بکنه.

نسخۀ آمریکایی این فیلم هم (با همین نام) ساخته شده که امسال به نمایش درمیاد ولی مطمئناً – مثل بقیۀ آثار بازسازی شده – به پای نسخۀ اصلی نمی رسه.

کانال های CineCinema

من هیچوقت خیلی به ماهواره و برنامه هاش علاقه ای نداشتم (به غیر از CNN البته!) ولی چند روز پیش یه سری کانال پیدا کردم که به نظرم جالب اومد. شاید این کانال ها سالها وجود داشتن و من هیچوقت متوجهشون نشده بودم!

چند روز پیش کنجکاو شدم که چطوری می شه رسیور رو upgrade کرد. رفتم توی گوگل و مدل رسیور (StarSat مدل SR-X50CU USB) رو بعلاوۀ کلمۀ upgrade وارد کردم. از همون صفحۀ اول نتایج، وارد این سایت شدم. فایل ارتقاء رو داونلود کردم و ریختم روی USB Flash و بعدش Flash Disk رو زدم به پورت USB روی رسیور.

بلافاصله یه پیغام اومد که "فایل ارتقاء روی دیسک شناخته شد، آیا می خواهید ارتقاء دهید؟". من OK رو زدم و بعد از چند ثانیه رسیور یکبار restart شد. بعدش دیدم خیلی از کانال های کددار باز شدن.

بعد از چند دقیقه بالا پایین کردن فهرست کانال ها، کانال های CineCinema توجهم رو جلب کرد.

CineCinema مجموعۀ هفت تا کاناله به نام های Primere، Frisson، Emotion، Famiz، Star، Classic و Culte که هر کدوم برنامه های خاصی رو پخش می کنن. مثلا Famiz فیلم های خانوادگی و Frisson اغلب فیلم های علمی/تخیلی و ترسناک نشون می ده.

خوبی این کانال ها اینه که فیلم ها رو بدون سانسور، بدون آگهی، بدون آرم و با زبان اصلی پخش می کنن! مهم تر از همه اینکه برنامۀ کامل این کانال ها رو می شه از روی وب سایت CineCinema (به شکل فایل pdf) داونلود کرد یا برنامه های تا یک ماه آینده رو چک کرد.

همه جور فیلمی می شه روی این کانال ها پیدا کرد، از فیلم های کلاسیک گرفته تا فیلم های سال ۲۰۰۷. روزهای دوشنبه هم کانال Frisson به سینمای آسیا اختصاص داده شده و فیلم های کره ای، ژاپنی و چینی پخش می کنه. فیلم های خوبی که کمتر جایی پیدا می شه.