جشنواره فیلم فجر - پلان ۸: مواد تبلیغاتی سینمای ایران

امسال در طول جشنواره نمایشگاه و مسابقه مواد تبلیغاتی سینمای ایران در خانه هنرمندان برگزار می شه. از هر فیلم ایرانی (نمایش داده شده در یک سال گذشته) پنج - شش عکس از صحنه و پشت صحنه در راهروهای خانه هنرمندان نصب شده که در نوع خودش جالبه.

من از عکس های پشت صحنه بیشتر خوشم اومد، چون اغلب عکس های صحنه رو قبلاً در مجله ها، سردر سینماها و بیلبوردها دیده بودم . عکس های پشت صحنه فیلم "چند می گیری گریه کنی؟" از همه جالب تر بودن. از عکس های "تقاطع"، "یه بوس کوچولو" و "به نام پدر" هم خوشم اومد.

در ایران تمام تبلیغات یک فیلم در تیزر، پوستر و عکس خلاصه می شه. در کشورهای دیگه راه های مختلف و جالبی برای تبلیغات بکار می ره که تاثیر زیادی بر فروش فیلم ها داره. مثلاً در طول نمایش فیلم کینگ کنگ هر کس از برگر کینگ خرید می کرد، بلیت فیلم رو بهش هدیه می دادن.

فروش تی شرت، کلاه و اسباب بازی فیلم ها هم یکی دیگه از منابع درآمد تهیه کننده در کنار فروش بلیت فیلم هاست. بعضی از اینها تا ایران هم می رسن؛ مثل ماسک فیلم جیغ، لباس هری پاتر، عروسک نیمو و... .

آنونس سینمایی فیلم های ایرانی خیلی طولانیه (در اغلب موارد داستان فیلم رو کامل تعریف می کنه) و تیزر تلویزیونی (به خاطر محدودیت های مسخرۀ صدا و سیما) خیلی کوتاه.

کلاً تبلیغات سینمایی حرفه ای در ایران وجود نداره. تمام فیلم های پرفروش به دلایلی غیر از مواد تبلیغاتی پرفروش شدن. اینجا شایعات، احساسات و حواشی فیلم نقش تبلیغی مهمتری دارن. خصوصاً مشکل توقیف، سانسور و سوژه (ظاهراً) خطرناک.

با اینحال برگزاری اینجور نمایشگاه ها در کنار جشنواره فیلم فجر می تونه بر شکل تبلیغات اثر بذاره و باعث پیشرفتش بشه.

نتایج بخش تبلیغات هم این شد:

بهترین پوستر: چهارشنبه سوری و ابراهیم خلیل الله

بهترین تبلیغات محیطی: آتش بس

بهترین آنونس: تقاطع

بهترین عکس: وقتی همه خواب بودند