پلان های روزانه

پلان های روزانه

هر کسی بازیگر نقش اول زندگی خود است، من می خواهم زندگی را کارگردانی کنم
پلان های روزانه

پلان های روزانه

هر کسی بازیگر نقش اول زندگی خود است، من می خواهم زندگی را کارگردانی کنم

یادداشتی بر فیلم Zero Dark Thirty (کاترین بیگلو – ۲۰۱۲)

جدیدترین ساختۀ کاترین بیگلو روایتی است از ده سال تلاش اطلاعاتی آمریکا برای کشف محل اختفای اسامه بن لادن. مجموعه ای از عملیات، دستگیری ها، بازجویی ها، شکنجه ها و جاسوسی هایی که سازمان CIA انجام داد به تصویر کشیده شده.

شاید ساختار فیلم با مذاق تمام تماشاگران سازگار نباشه. خصوصاً کسانی که به سینمای قصه گو عادت دارن. اما اگر به این فیلم بعنوان یک تاریخ تصویری از مهمترین حادثۀ تروریستی چند سال اخیر نگاه کنیم، متوجه میشیم که فیلم تا حد بسیار زیادی به واقعیت وفادار مونده و از قهرمان سازی و قهرمان بازی دوری کرده. زمان عملیات دستگیری اسامه بن لادن (که ناخواسته منجر به کشته شدنش شد) در فیلم و در واقعیت کاملاً یکسان هستند (۲۵ دقیقه).

دو نکته دربارۀ این فیلم حائز اهمیته. اول، اطلاعات دقیق و کاملی که نویسنده و کارگردان از جلسات و گفتگوهای درون سازمان سیا در اختیار داشتن و در فیلم مورد استفاده قرار دادن. اطلاعات دقیقی که بعداً برای گروه ساخت دردسرساز هم شد و بخاطرش چند بار به سازمان اطلاعات جاسوسی آمریکا احضار شدن.

دوم، سکانس پایانی فیلم (حمله به محل زندگی بن لادن) که به دور از کلیشه های رایج در اینگونه سکانس ها ساخته شده و شاید یکی از دیدنی ترین سکانس هایی هست که در یک فیلم جنگی دیده ام: گروهی کماندو که وارد خانه ای میشن و هر کس که مقابلشون قرار میگیره رو هدف قرار می دن. مهم نیست این شخص زن، کودک یا حتی بزرگترین تروریست قرن، اسامه بن لادن باشه.

در پایان، کشته شدن ناخواستۀ بن لادن گویی باعث شکست عملیات شده و هیچکس از نتیجه خوشحال نیست. در واقع فیلم به شکلی پیش میره که انگار سالها تلاش و عملیات اطلاعاتی سازمان سیا با این نتیجه هدر رفته.

بازی جسیکا چستاین در نقش مامور اصلی پیگیری پروندۀ شناسایی محل اختفای بن لادن خوب و قابل تحسینه.

امتیاز: ۸ از ۱۰