تاریخچه به اشتراک گذاری در اینترنت

یکی از مزایای اختراع "اینترنت" ارتباط بیشتر آدم ها با هم و "به اشتراک گذاشتن" مطالب، ایده ها، حرف ها و عکس هاییه که می بینیم.

در طول بیست سالی که از همه گیر شدن اینترنت می گذره، این امکان اشکال مختلفی به خودش گرفته و به نظر من سه مرحلۀ اساسی داشته:

یک. ایمیل های گروهی: اولین روشی که کاربران مورد استفاده قرار دادن استفاده از ایمیل های گروهی بود. به این شکل که وقتی کسی وارد سایتی می شد و مطلب یا عکس های بامزه یا به درد بخوری (از دید خودش البته!) می دید، اونها رو یک جا save می کرد و بعد در قالب یک ایمیل برای تمام آدرس های ایمیلی که در فهرستش بود می فرستاد. اگر کسی از اون ایمیل خوشش میومد، اونو برای دوستان خودش فوروارد می کرد و... .

دو. وبلاگ: از اوایل سال ۲۰۰۰ میلادی و با ورود وبلاگ ها به دنیای اینترنت، روش به اشتراک گذاری هم تغییر کرد. هر کس یک یا چند وبلاگ داشت که مطالب یا عکس هایی رو برای نشون دادن به سایرین (دوستان و حتی غریبه ها) در قالب یک پست منتشر می کرد. در نهایت ممکن بود لینک مربوط به اون پست یا لینک وبلاگش رو برای دوستانش ایمیل کنه. در اون زمان، برای خوندن آخرین پست های دوستان، هر روز باید به تعداد زیادی وبلاگ سر می زدیم تا از آخرین مطالب، نوشته ها و عکس هاشون با خبر بشیم. این روش، امکان درج کامنت رو هم فراهم کرد، که می شد بوسیلۀ اون از نظر خوانندگان دربارۀ مطالبمون هم مطلع بشیم.

سه. شبکه های اجتماعی: کاری که Hi5 و اورکات از حدود سال های ۲۰۰۲ شروع کردن رو فیس بوک به حد کمال رسوند ایجاد شبکه ای گسترده از دوستان، امکان به اشتراک گذاری عکس، مطلب، ایده، لینک و... به شکلی که با هر بار لاگین کردن می شه از آخرین پست های تمام دوستان مطلع شد، براشون کامنت گذاشت و باهاشون در ارتباط بود. گسترش فیس بوک حتی وبلاگ نویسی رو تحت تاثیر قرار داد و تعداد آپدیت ها رو به شدت کم کرد و روش اول رو منسوخ کرد.

تمام این روش ها به دلیل نیاز انسان به share کردن افکار، اخبار، عکس ها و مطالبیه که می بینه و می خونه.

نمی دونم روش چهارم چه خواهد بود، اما مطمئناً روزی روش چهارم، پنجم و... هم توسط انسان ها بکار گرفته خواهد شد.